Είναι ωραία εκεί στον Βορρά…

Μετά από μια εβδομάδα στην Βόρεια Ελλάδα, Μακεδονία και Θράκη, οι Film θέλουν να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη τους στους πάνω από 1000 θεατές που είδαν τις συναυλίες τους σε Ξάνθη, Καβάλα, Θεσσαλονίκη, Αμύνταιο και Σέρρες!

Με την εναρκτήρια συναυλία της Ξάνθης στο Mistral να γίνεται sold out, με το Ξυλουργείο του Μύλου να το πλησιάζει (χώραγαν – δεν χώραγαν άλλοι 40 άνθρωποι…), με τις Σέρρες να γεμίζουν Κυριακή βράδι ένα ολόκληρο κινηματοθέατρο, αλλά και τις όμορφες βραδιές στο ξύλινο και υπέροχο Otherside στο Αμύνταιο και στο γεμάτο συναίσθημα Jazz Rock στη Καβάλα, η περιοδεία αυτή μόνο όμορφες αναμνήσεις θα αφήσει!

Οι Film ευχαριστούν όλους όσους συνέβαλαν στη πραγματοποίηση αυτού του σκέλους της περιοδείας τους, τα ραδιόφωνα (Republic, Ρόδον FM, Noize, Paradise, Ράδιο Αμύνταιο, J Radio), όσους στήριξαν τις συναυλίες με αναφορές και δημοσιεύσεις (ανάμεσά τους τα Pop-Rock.gr, Mad.tv, Atraktos.net και Kavalanet.gr) και όσους μοίρασαν απλόχερα την φιλοξενία τους. Kαι φυσικά ευχαριστούν τις μπάντες που μοιράστηκαν την σκηνή μαζί τους, τους Μωβάστρο στη Καβάλα, τους Radial Groove στη Ξάνθη, τους Sugarmate στη Θεσσαλονίκη αλλά και τα φοβερά παιδιά της νέας σκηνής, τους Zebra Tracks οι οποίοι σε τρεις συναυλίες κατάφεραν να κερδίζουν το κοινό!

Sold out μέσα στο χειμώνα από μια Ελληνική indie rock μπάντα; Κι όμως ναι! Και υπάρχει και τρόπος να ζήσουμε και άλλες τέτοιες στιγμές! Γκρουπ υπάρχουν, χώροι και Μέσα άρχισαν να ενδιαφέρονται και μένει να γίνει το πάντρεμα με το κοινό το οποίο έδειξε ότι διψάει για κάτι τέτοιο. Κάτι αλλάζει…

Οι Film περιμένουν και το Αθηναϊκό κοινό, τη Παρασκευή 8 Δεκεμβρίου στο Lab 22, στις 10.00. Μια μέρα νωρίτερα εμφανίζονται στο Προάστειο της Χαλκίδας.


www.myspace.com/filmgreece
www.filmband.gr (Film forum)








Διαβάστε μια όμορφη κριτική της συναυλίας στο Ξυλουργείο του Μύλου
από το blog, MysteryFallsDown:


Στιγμάτισαν δημιουργικά τη βραδιά μας, συναυλιακά τη Θεσσαλονίκη και γέμισαν τη βαλίτσα της ψυχής μας με μοναδικά μεταξένια ενδύματα ικανοποίησης! Δύο μέρες μετά και η ευδαιμονία καλά κρατεί. Ποιος θα το περίμενε; Ας βάλουμε όμως μία τάξη στη σύντομη αφήγησή μας.

[Για να μην καταστρέψει το κλίμα γλυκιάς προσμονής που δημιουργήθηκε από την εμφάνιση της Julliette και των Licks στους τρισεκατομμύρια ακροατές (το καταμαρτυρούν τόσοι μετρητές επισκεψιμό'ητας και ακροαματικό'ητας αλλά και η τυχαία (;) επιλογή της χθεσινής (γενέθλιας για το Γιάννη Σημαντήρα) μέρας από το δήμαρχο της πόλης για τη γιορτή των αγγέλων) των ΔΓιαμαντιών και αναγνώστες του blog του, αρνήθηκε να το δημοσιεύσει. Έκλαψα, το ομολογώ. Όπως ο MorriSsey όταν είδε το όνομά του στις αφίσες με ένα S]

Είσοδος των Zebra tracks στη σκηνή του Ξυλουργείου! Είχα ακούσει πλήθος θετικών σχολίων για αυτούς και ήθελα να τα επαληθεύσω (για να πω την αλήθεια δεν ήθελα! "Μακάρι να μην παρουσιάζουν κάτι αξιόλογο", ψιθύρισα.). Από την πρώτη νότα μέχρι την τελευταία σήκωσαν κύματα ευφορίας, κιθαριστικής έντασης, ενθουσιασμού, πάθους, διάθεσης και μας ώθησαν σε κίνηση. Δεν μας χάρισαν τη δυνατότητα επιλογής και μεταξύ μας δεν ήταν κάτι που πλέον επιθυμούσαμε! Εθιστκά καθηλωτικοί (σχεδόν εξ' ίσου με τους Film!), ήχος που θύμιζε λίγο εκείνο των Franz Ferdinand (για να σας προσανατολίσω), εναλλαγές φωνητικών σε ορισμένα τραγούδια, θαυμάσια drums και μπάσο, με ένα demo (περιέχει τα Silicone Valley και Borealis Fallacia) και προοπτικές να γίνουν οι νέοι Arctic monkeys (αυτό είναι κομπλιμέντο, αν αναλογιστεί κανείς ότι ο δίσκος τους για το Uncut όχι μόνο βρίσκεται στους 10 σημαντικότερους της χρονιάς αλλά και στα ντεμπούτα όλων των εποχών)! Αν τους άκουγαν οι γραφιάδες του ΝΜΕ θα τους είχαν για εβδομάδες στο εξώφυλλο ως νέα ανακάλυψη που μέχρι στιγμής δε διαθέτει δισκογραφική στέγη. Για να συμβεί αυτό χρειάζονται μερικές ακόμα (από χέρι σε χέρι) κυκλοφορίες και συναυλίες για να καθιερώσουν μία φήμη. Παράλειψη θα αποτελούσε αν δεν ανέφερα ότι στην κιθάρα του τραγουδιστή υπήρχε το λογότυπο του Mr. Beast. Για όσους δεν γνωρίζουν τι σημαίνει αυτό να σπεύσουν στο κοντινότερο δισκοπωλείο και να το ζητήσουν ή να απαιτήσουν από τον κρατικοδίαιτο ραδιοφωνατζή να το μεταδώσει! Οι υπόλοιποι θα έχουν ήδη αναφωνήσει με χαρά: Mogwai!

Sugarmate! Δύο φορές (η μία με τους Echo & the bunnymen), δύο απογοητεύσεις. Μόνο με θαύμα θα με εντυπωσίαζαν! Και σχεδόν έγινε. Διαψεύστηκα! Πέσαν με τα μούτρα στις πρόβες, τροποποίησαν τις συνθέσεις τους εξορίζοντας τα σημεία που δεν κατέληγαν πουθενά, έγραψαν και άλλα τραγούδια; Μάλλον όλα αυτά. Σίγουρα η ηχητική του Ξυλουργείου είναι σπουδαία και αξίζουν συγχαρητήρια στους υπεύθυνους αλλά σε κάθε περίπτωση με εξέπληξαν. Αμερικάνικος ο ήχος τους (όχι κάτι που με συγκινεί ιδαιτέρως) με συνοδεία τρομπέτας, ευχάριστο αποτέλεσμα και σίγουρα δεμένο, ωραία φωνητικά.

Και η μεγάλη ώρα! Film! Αυτό που απολαύσαμε ήταν εξαίσιο! Ευχόμουν να μην είχε τέλος! Σκηνική παρουσία που ξεσήκωνε, επικοινωνία με το κοινό (ο χώρος είχε γεμίσει), αγγελική, λαμπρή, έκτακτη, ονειρώδη, θεσπέσια ερμηνεία (και παρουσία θα πρόσθετα αλλά επιθυμώ να αποφύγω τις συγκρίσεις με την Juliette) από την Ελένη Τζαβάρα, σφιχτοδεμένες συνθέσεις, με ρυθμικά μουσικά στολίδια, με τον Κώστα Μπόρση πίσω από τα τύμπανα να αποδεικνύεται για ακόμα μία φορά υπέροχος και αηδιαστικά ευδιάθετος, τον αδερφό του Δημήτρη στο μπάσο να μεταμορφώνει την κάθε νότα σε ηχηρά γοητευτική μελωδία, εκρηκτικές κιθαριστικές παρεμβάσεις από τον Μανώλη Ζαβιτσάνο, πασπάλισαν τη διάθεσή μας με την κινηματογραφική σκόνη τους (επιστημονικές έρευνες έδειξαν ότι είναι μαγική), τρυπώσαν στις αναμνήσεις μας, έδειξαν και πάλι το αστείρευτο ταλέντο τους και μας επιτρέπουν να ατενίζουμε το μέλλον της ελληνικής εναλλακτικής σκηνής με ένα χαμόγελο που φτάνει μέχρι τα αυτιά.

Ακούστηκαν μεταξύ άλλων τα Angel B, Frenzy, Alarm, Stop stop, Red song (με τους κατάλληλους φωτισμούς), This is a lovesong (?), Montage, Ur1 robot, Krash, Away to say goodbye, Sss! και μας αποχαιρέτισαν 85 λεπτά μετά με το Jοkulhlaup.

Κλέβοντας ένα από τους στίχους τους "When everyone's wishes have all become true"! Ακριβώς έτσι. Καταδικασμένοι για επιτυχία!

Συναυλία που θα φεγγοβολά σαν φάρος στη ζωή μας. Ευτυχώς ήμουν εκεί. Ευχαριστώ. Και φινάλε κατά την επιθυμία της Ελένης με τις εξής δύο λέξεις: "Καλή συνέχεια!"