Τρίτη, Δεκεμβρίου 27, 2005

Γράμμα στον Άγιο Βασίλη

Αγαπητέ Άγιε Βασίλη μου

Είμαι ένα κοριτσάκι από το Άργος.

Θα ήθελα την Πρωτοχρονιά αυτή να μου φέρεις ένα δώρο που το έχω πραγματικά ανάγκη.

Θέλω μια …ασφαλή παιδική χαρά στην πόλη μου.

Το ξέρω ότι υπάρχουν ήδη παιδικές χαρές στην πόλη μου
αλλά εγώ θέλω μια παιδική χαρά όχι σαν αυτές που υπάρχουν

Θέλω μια παιδική χαρά χωρίς σκουριασμένα σίδερα και επικίνδυνα παιχνίδια.

Μια παιδική χαρά που κάτω δεν θα έχει χαλίκια και χώμα,
γιατί κάθε φορά που σκοντάφτω τα γονατάκια μου γεμίζουν πληγές…..

Άγιε Βασίλη μου αυτό το δώρο θέλω για την Πρωτοχρονιά!

Δεν χρειάζεται να την βάλεις κάτω από το δέντρο μας γιατί δεν χωράει στο σπίτι μας,
άλλωστε δεν την θέλω μόνο για μένα.

Υπάρχει ένας ωραίος χώρος στην πόλη μου που τον λένε «Παιδική Χαρά Πάρκο Μπόνη».

Μεταμόρφωσέ τον εσύ Άγιε Βασίλη μου σε «Ασφαλή Παιδική Χαρά Πάρκο Μπόνη»


Ευχαριστώ εκ των προτέρων!


Υ.Γ. Αν δεν κατάλαβες Άγιε Βασίλη μου πως είναι η παιδική χαρά που ονειρεύομαι
μπορείς να κάνεις μια βόλτα στο Ναύπλιο,
στο Δημοτικό Πάρκο, δίπλα από την Πλατεία Καποδίστρια
και θα δεις πως είναι ακριβώς η Παιδική Χαρά που σου ζητάω!

«Ο ΣΤΑΘΜΟΣ»

ΕΙΚΑΣΤΙΚΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

μουσείου παιδικής ηλικίας

«Ο ΣΤΑΘΜΟΣ»
«ΠΑΙΔΙΑ και καλλιτέχνες
προτείνουν στο ΣΤΑΘΜΟ!»



Το 1985 παραχωρείται στο Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα από το Δήμο Ναυπλιέων η αποθήκη του παλιού σιδηροδρομικού σταθμού με τον περιβάλλοντα χώρο της, για τη δημιουργία Μουσείου Παιδικής Ηλικίας.

Το 1989 εγκαινιάζεται το Μουσείο Παιδικής Ηλικίας «Σταθμός» με εκθέματα σχετικά με το παιδί, από τη γέννηση μέχρι την εφηβεία, ενώ το λαϊκό θέατρο αποτελεί μια ξεχωριστή θεματική ενότητα.

Ο «Σταθμός» φιλοξενεί παράλληλα και τα εκπαιδευτικά προγράμματα του ΠΛΙ για τα παιδιά του Ναυπλίου,
του Νομού Αργολίδας, καθώς και τα σχολεία - επισκέπτες απ’ όλη την Ελλάδα.

Το ΠΛΙ αναζητά για το χώρο μια νέα αισθητική και εκπαιδευτική πρόταση, όμως οι οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει, αναστέλλουν προσωρινά την αναμόρφωση του «Σταθμού».




Έρχονται όμως τα παιδιά και οι καλλιτέχνες και προτείνουν!

Η συνεργασία των παιδιών με τους καλλιτέχνες έχει ως αφετηρία τις συλλογές του Μουσείου,
τον εθιμικό κύκλο αλλά και τα τρένα, τους σταθμούς και τα ταξίδια.
Οι εικαστικές τους εγκαταστάσεις θα δώσουν μορφή στον κενό χώρο του «Σταθμού»!

Το πρόγραμμα «ΠΑΙΔΙΑ και ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ προτείνουν στο ΣΤΑΘΜΟ!»
ξεκίνησε με θεατρικό παιχνίδι από τον Ηλία Πίτσικα
προκειμένου να αναγνώσουν τα παιδιά το χώρο του Παιδικού Μουσείου,
με οδηγό τα αρχιτεκτονικά στοιχεία, το σώμα τους και την κίνηση.

Το μήνα Δεκέμβριο η Μαριγώ Κάσση εκθέτει στο ΠΛΙ, και στο χώρο του «art shop» (window exhibition-βιτρινοέκθεση), ενώ δημιουργεί με τα παιδιά του Παιδικού Μουσείου την πρώτη εικαστική εγκατάσταση του χώρου, με χάρτινα πατρόν παραδοσιακών ενδυμάτων.

Ο επισκέπτης της πόλης του Ναυπλίου συναντά τις χάρτινες δημιουργίες της καλλιτέχνιδας
και στους τρεις χώρους, αρκεί ν’ ακολουθήσει τα σημάδια……..


Τους επόμενους καλλιτέχνες θα τους συναντήσουμε στα προσεχή τεύχη του περιοδικού………..!

Πόπη Ζάχου – Καλκούνου
Υπεύθυνη Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων ΠΛΙ

«Exploring Trumpet in Kalavrita»

Το «Exploring Trumpet in Kalavrita» αποτελεί εξέλιξη του θεσμού «διεθνές Σεμινάριο Πνευστών Οργάνων»,
που από το 1998 έως το 2005 πραγματοποιείται κάθε καλοκαίρι στην πόλη των Καλαβρύτων.

Τα νέα στοιχεία της συγκεκριμένης εκδήλωσης είναι:
(α) ότι θα διεξαχθεί το χειμώνα, από 3 έως 10 Ιανουαρίου 2006 και
(β) ότι αναφέρεται σε συγκεκριμένο πνευστό μουσικό όργανο.

Η ιδέα της διοργάνωσης, όπως δηλώνει ο τίτλος της, είναι η εξερεύνηση των δυνατοτήτων της τρομπέτας.
Στη διαδρομή αυτή θα συμμετάσχουν κορυφαίοι καθηγητές από Πανεπιστήμια των Η.Π.Α.,
της Ελλάδας και της Τουρκίας, παρουσιάζοντας τις τεχνικές του οργάνου σε μαθητές απ’ όλο τον κόσμο.

Η εκπαιδευτική διαδικασία περιλαμβάνει σεμινάρια,
Master Classes και διαλέξεις,
και η παρουσίαση δεξιοτεχνικών έργων για τρομπέτα θα γίνει μέσω ρεσιτάλ και συναυλιών.

“Special Guests” της διοργάνωσης θα είναι
ο John Hagstrom (Chicago Symphony Orchestra) και ο Vince DiMartino (International Trumpet Soloist).


Οι προσκεκλημένοι καθηγητές είναι:

Joyce Davis (USA) University of Florida

Amy Gilreath (USA) Illinois State University

Bill Jones (USA) Appalachian State University

Jonathan Martin (USA) Eastern Kentucky University

Gary Mortenson (USA) Kansas State University

Robert Murray (USA) University of Northern Colorado

Harold McKinney (USA) Appalachian State University

Rich Stoezel (USA) Grand Valley State University

Britton Theurer (USA) East Carolina University

Γιάννης Καραμπέτσος (GRE) Κρατική Ορχήστρα Αθηνών

Γεράσιμος Ιωαννίδης (GRE) Εθνική Λυρική Σκηνή

Νίκος Ξανθούλης (GRE) Εθνική Λυρική Σκηνή

Erden Bilgen (TUR) Baskent University, Ankara



Το κοινό μπορεί να παρακολουθήσει δωρεάν τις συναυλίες
που θα γίνουν κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης στην πόλη των Καλαβρύτων.

Αξίζει να αναφερθεί ότι, ιδιαίτερα εντυπωσιακές θα είναι οι δύο εμφανίσεις των μουσικών,
που θα πραγματοποιηθούν
(α) στην Πάτρα (αίθουσα εκδηλώσεων Achaia Claus) το Σάββατο 7 Ιανουαρίου 2006 στις 8:00 μ.μ.
και (β) στο Χιονοδρομικό Κέντρο Καλαβρύτων την Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2006 στις 1:00 μ.μ.

Καλλιτεχνικός Διευθυντής της διοργάνωσης είναι ο Γιώργος Μπαμπαράκος.

Παππου...το caro σου !

Ήταν τότε, στο τέλος της πρώτης δεκαετίας του περασμένου αιώνα.

Στους χωμάτινους δρόμους της Αργολίδας κυριαρχούσαν τα ζώα για τις μετακινήσεις των ανθρώπων
και τις μεταφορές των – αγροτικών κυρίως – προϊόντων.

Έσερναν κάρα, σούστες, άμαξες και συνέθεταν εικόνες βγαλμένες σαν από τις πρώτες ταινίες του κινηματογράφου.

Όμως κάπου εκεί στα 1918, στους δρόμους του Ναυπλίου – και λίγο αργότερα και του Άργους – κάνουν την εμφάνισή τους κάτι παράξενα, πρωτόγνωρα οχήματα με ξύλινους ακτινωτούς τροχούς, ογκώδη φτερά, θορυβώδη και επιβλητικά που φόβισαν αρχικά με την παρουσία τους, ανθρώπους και ζώα, ταράσσοντας τη γαλήνια, ήρεμη επαρχιακή ζωή.

Το αυτοκίνητο εμφανίζεται για πρώτη φορά στην Αργολίδα και σηματοδοτεί μια νέα εποχή και στον τόπο μας.

Έτσι κι’ αλλιώς το αυτοκίνητο ως προϊόν της ανθρώπινης εμπειρίας και γνώσης αποτέλεσε βασικό στοιχείο του τεχνολογικού μας πολιτισμού και επηρέασε σημαντικά όλες σχεδόν τις οικονομικές και κοινωνικές δραστηριότητες της τελευταίας εκατονταετίας.



Πρωτόγονα οχήματα


Λίγο μετά το 1920, στα ελάχιστα ΙΧ αυτοκίνητα του νομού μας έρχονται να προστεθούν και τα πρώτα μικρά φορτηγά καθώς και τα πρώτα λεωφορεία.

Στις κεντρικές πλατείες του Άργους, του Ναυπλίου και του Κρανιδίου σταθμεύουν ήδη τα πρώτα ταξί.

Οι άνθρωποι της εποχής αρχίζουν να μετακινούνται πιο μαζικά, πιο γρήγορα, πιο εύκολα.

Αρχίζουν να βγαίνουν από τα στενά όρια του νομού, της πόλης, του χωριού.

Γνωρίζουν νέους τόπους, νέους ανθρώπους και εικόνες, αποκτούν νέες εμπειρίες, ανοίγουν τους ορίζοντές τους, παρά το γεγονός ότι ακόμη το οδικό δίκτυο του νομού μας είναι σε άθλια κατάσταση, ανέτοιμο να φιλοξενήσει τροχοφόρα οχήματα.

Έως το τέλος της δεκαετίας του 1920 τα αυτοκινούμενα οχήματα που κυκλοφορούν στην Αργολίδα δεν ξεπερνούν τις λίγες δεκάδες.

Σε πολλά, το αμάξωμα είναι ξύλινο, οι τροχοί τους είναι από συμπαγές ελαστικό, έμπαιναν σε λειτουργία με «μανιβέλα» και όχι με μίζα, έφερναν ελαστικό κλάξον, και στο πλάι τους διέθεταν μηχανικό φλάς που ανεβοκατέβαινε σε κάθε στροφή.

Μια πρώτη απόπειρα καταγραφής των «ζωήλατων και μηχανοκίνητων οχημάτων και υποζυγίων» που πραγματοποιήθηκε το 1926 στο Ναύπλιο, μετρά δώδεκα επιβατικά αυτοκίνητα, οκτώ μικρά φορτηγά 1,5 τόνου και τρία «αυτοκίνητα-ποδήλατα μετά καλάθου» όπως καταγράφονταν οι τρίκυκλες μοτοσικλέτες τότε.



Οι πρωτοπόροι


Ως πρώτος γιωταχής του Ναυπλίου φέρεται ο Γιάγκος Δημόπουλος με μια πράσινη Μερσεντές,
ενώ στο Άργος φέρεται ως πρώτος αυτοκινητιστής ο Ιωάννης Γιαννόπουλος
ο οποίος κυκλοφορούσε με μια μεγαλοπρεπή «Στουτεμπάγκερ» προκαλώντας τον θαυμασμό,
παρά το γεγονός ότι το μεγαλύτερο ταξίδι του έφτανε μόλις στο Κεφαλάρι.

Τα κατοπινά χρόνια, η αργή αλλά σταθερή αύξηση του αριθμού των αυτοκινήτων στο νομό μας αρχίζει να δημιουργεί και τα αντίστοιχα προβλήματα στους δρόμους.

Με ανώτατο όριο ταχύτητας τα 20 χλμ. «κατά την διέλευσην εκ πόλεων, χωριών και οικισμών» άρχισαν,
σε ελάχιστα σημεία του δικτύου, να τοποθετούνται και οι πρώτες πινακίδες οδικής κυκλοφορίας.

Παράλληλα άρχισαν να ξεφυτρώνουν τα πρώτα συνεργεία αυτοκινήτων και τα πρώτα πρατήρια υγρών καυσίμων κυρίως γύρω από την Πλατεία Αγίου Πέτρου Άργους και την «Εντεκάτη» στάση στο Ναύπλιο.

Έως την Κατοχή πάντως αυτοί που διέθεταν ιδιόκτητο ΙΧ αυτοκίνητο ήταν κάποιοι κτηματίες, εργοστασιάρχες, έμποροι, δικηγόροι, ανώτεροι υπάλληλοι, ενώ η απόκτηση αυτοκινήτου για τους πολλούς ήταν ακόμη άπιαστο όνειρο (σημειώνουμε ότι εκείνη τη χρονική περίοδο τα ΙΧ και τα ταξί ήταν συνήθως 7θέσια, τα λεωφορεία 11θέσια και αργότερα 19θέσια και 24θέσια).

Με την κήρυξη του πολέμου, ο οποίο αποσυντονίζει όλες τις κοινωνικές και οικονομικές δραστηριότητες και στο νομό μας, αρκετά φορτηγά αλλά και λεωφορεία, επιτάσσονται και στέλνονται στο Μέτωπο, για να μη γυρίσουν ποτέ…




Νέοι ορίζοντες



Με την αυγή του 1950 και ιδιαίτερα μετά το 1960, η τοπική κοινωνία έχει ξαναβρεί το ρυθμό της
ενώ παράλληλα γίνονται προσπάθειες για τη δημιουργία υποδομών
(εξηλεκτρισμός, βελτίωση οδικού δικτύου, συγκρότηση υπηρεσιών κ.α.)
και παρατηρείται μια σχετική ανάπτυξη.

Το αυτοκίνητο εδώ καλείται να παίξει σημαντικό ρόλο.

Τα φορτηγά της Αργολίδας μεταφέρουν πλέον μεγάλες ποσότητες προϊόντων και εκτός του νομού,
τα λεωφορεία και τα ταξί προσεγγίζουν πιο εύκολα τα χωριά, ενώ όλο και περισσότερα ΙΧ κυκλοφορούν,
στις πόλεις κυρίως.

Το ιδιόκτητο ΙΧ αυτοκίνητο πλέον αρχίζει ν’ αποκτά συμβολικό χαρακτήρα.

Εμφανίζεται ως ένδειξη ισχύος και κοινωνικής ανωτερότητας, δημιουργεί την αίσθηση ελευθεριότητας
και κοσμοπολιτισμού.

Ο άνδρας ιδιοκτήτης αυτοκινήτου – οι σοφερίνες ακόμη είναι ελάχιστες – ασκούν ιδιαίτερη επιρροή προς το ασθενές φύλλο, ενώ το νέο επάγγελμα του «σοφέρ» γοητεύει…




Νέα εποχή



Στα χρόνια που ακολουθούν – αρχές δεκαετίας του 1970 – η απόκτηση του αυτοκινήτου αρχίζει να γίνεται πιο προσιτή.

Το 1969 κυκλοφορούν ήδη πανελλαδικά 302.000 παντός τύπου αυτοκίνητα.

Την ίδια χρονιά της δεκαετίας του 1980, το 5,3% των κατοίκων της Αργολίδας διαθέτει ΙΧ αυτοκίνητο.

Το ποσοστό αυτό το 1985 φτάνει το 7,3% και το 1990 εκτοξεύεται στο 11% για να ξεπεράσει το 12% το 1995.

Κατά τη δεκαετία 1990-2000 η Αργολίδα τοποθετείται στην πρώτη θέση μεταξύ των υπολοίπων νομών της Πελοποννήσου σ’ ότι αφορά στη κατοχή αυτοκινήτου με 118 αυτοκίνητα ανά 1.000 κατοίκους….

Το αυτοκίνητο – και στο νομό μας – μπορεί να συνέβαλε καθοριστικά στη κοινωνική – οικονομική ανάπτυξη της σύγχρονης κοινωνίας, ωστόσο την πορεία του συνόδευσαν και αρκετά δεινά όπως τα τροχαία δυστυχήματα, η ρύπανση του περιβάλλοντος, η συρρίκνωση των ελεύθερων χώρων, οι θόρυβοι.

Παρ’ όλα αυτά δεν παύει για πολλούς ν’ αποτελεί το «φετίχ» τους…



Γιώργος Αντωνίου

Τετάρτη, Δεκεμβρίου 21, 2005

"up the clouds" princess

Αυτή τη στιγμή πετάω! ...

Ναι, είμαι πάνω στα σύννεφα!

Δεν καταλάβατε καλά ... πραγματικά είμαι μέσα σε ένα αεροπλάνο και πετάω πάνω από τα σύννεφα!

Όχι, όχι, δεν είμαι αραχτή ως συνήθως στο δικό μου συννεφάκι,
στο δικό μου πλανήτη, στο δικό μου κόσμο
(όπως το λέει κανείς)!

Εκτός από το να βλέπω την αεροσυνοδό να μοιράζει καφέ,
να ακούω την τσιρίδα του μωρού παραδίπλα
και να έχω έναν τύπο που κοιμάται δίπλα μου... σκέφτομαι!

Είναι το μόνο που μπορώ να κάνω...

Τι ωραία που θα ήταν η ζωή αν δεν σκεφτόμασταν!

Νιώθω ότι υπάρχουν στιγμές που θα ήθελα να μπορούσα να μην σκέφτομαι καθόλου...

Θα ήθελα να είμαι τελείως χαζή... ηλίθια... χωρίς μυαλό... ώστε να μην σκέφτομαι!

(όχι ότι δεν είμαι αυτά που προανέφερα,
αλλά μάλλον δεν είμαι σε ικανοποιητικό βαθμό για το επιθυμητό αποτέλεσμα!)
Και τι καταλαβαίνουν δηλαδή αυτοί που σκέφτονται συνέχεια;;;

... Είναι δυστυχισμένοι... άντε το πολύ-πολύ να γίνουν φιλόσοφοι...
αν δεν καταλήξουν σε κανα τρελάδικο!

Καλή φάση και το τρελάδικο βέβαια, δε λέω, κατασκήνωση κι έτσι...

Βέβαια θα μου πεις από την άλλη,
"δεν πας κορίτσι μου να δουλεύεις όλη μέρα σαν το σκυλί
... κι αν σου μένει χρόνος και διάθεση για να σκέφτεσαι... χέσε με"!

Εεεεε.... ναι, ίσως να έχεις δίκιο... είμαι και καλομαθημένη!
Παρόλα αυτά, το έχω δοκιμάσει και αυτό!
Καλή η εργασιομανία αλλά το μόνο που καταφέρνεις τελικά
είναι να κερδίζεις λίγο χρόνο χαζομάρας και "μη σκέψης"¨.

Αυτό που είναι να σκεφτείς, θα το σκεφτείς... απλώς ίσως λίγο καθυστερημένα!

Ααααχ... ΜΠΟΡΩ να γίνω μια χαζή ξανθιά
(συγγνώμη δεν το εννοώ κατά λέξη... καταλαβαίνετε φαντάζομαι)
ευτυχισμένη με τον κάγκουρα φίλο μου και την Luis Vuiton τσάντα μου
και να ασχολούμαι αποκλειστικά με το Big Brother και τον πιτσιρικά γκομενό μου;;;;;

Αν έχει βρει κανείς τον τρόπο να το κάνω αυτό,
αλλά παράλληλα να μπορώ να κοιμάμαι το βράδυ ήσυχη
με την συνείδησή μου καθαρή χωρίς τύψεις, εφιάλτες, κτλ,
τον εκλιπαρώ να μου στείλει με email οποιαδήποτε απαραίτητη πληροφορία
και έντυπο υλικό, CD-rom... ό,τι χρειάζεται τελοσπάντων με το αζημίωτο φυσικά!

Yours
the "up the clouds" princess

George Best ένας ροκ σταρ των γηπέδων


Ήταν το ποδοσφαιρικό του στυλ;
Τα εκπληκτικά του γκολ;
Το όμορφά του μάτια;
Τι ήταν αυτό που έκανε εκατοντάδες κόσμου και τότε και σήμερα να του
δείχνουν τόση αγάπη;
Τι είναι αυτό το τόσο ιδιαίτερο με αυτόν το τύπο;

«Ο μπαμπάς μου μου είπε πως ήσουν ο μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής στο
κόσμο και αυτό μου αρκεί»
έγραφε σε ένα πανό εκεί που θα γινόταν η νεκρώσιμη τελετή.

Ο George Best γεννήθηκε το 1946 στο Belfast στη Βόρεια Ιρλανδία
και πέθανε πριν λίγες μέρες πριν κλείσει τα 60 του.

Γεύτηκε επιτυχία, δόξα, πλούτο και τα αντίθετά τους στο μέγιστο βαθμό.

Στα 17 του έκανε το ντεμπούτο του στην Manchester United
και την οδήγησε στην απόκτηση του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος το 1968,
κάνοντάς την την πρώτη αγγλική ομάδα που το κέρδιζε.

Την ίδια χρονιά βραβεύτηκε και ο ίδιος,
καλύτερος άγγλος και ευρωπαίος ποδοσφαιριστής.

Ήταν μόνο 21 ετών.

Το βραβείο αυτό χρόνια αργότερα θα αναγκαζόταν να το πουλήσει
– χρειαζόταν τα χρήματα για να αγοράσει ένα σπίτι στη Κέρκυρα.

Παιδικά χρόνια φτωχικά, στους δρόμους του Belfast,
εκεί τον βρήκε να παίζει μπάλα ο Sir Matt Bugsby,
ο κυνηγός ταλέντων της Manchester και τον «ψάρεψε».

«Είναι ικανός να χρησιμοποιεί και τα δύο του πόδια,
μερικές φορές είναι σαν να έχει έξι» έλεγε για αυτόν.

Έμεινε στη United μέχρι το 1971
και ξαφνικά στο απόγειο της καριέρας του αποφασίζει να σταματήσει.

Ήταν 26 ετών.

Κάποια χρόνια αργότερα κάνει ένα σύντομο comeback
περνώντας από διάφορες μικρές ομάδες
της Βρετανίας και των Ηνωμένων Πολιτειών
και εγκαταλείπει οριστικά το 1983.

Και βέβαια πέρα από το ποδόσφαιρο ... οι αλητείες...

«Σπατάλησα τα περισσότερα από τα χρήματά μου στα ποτά,
τις γυναίκες και τα γρήγορα αυτοκίνητα… και τα υπόλοιπα … απλά τα
ξόδεψα»
έλεγε μέχρι το τέλος της ζωής του χωρίς να δείχνει να μετανιώνει
για τίποτα.

Όμορφο πρόσωπο, ατημέλητα μαλλιά συνδυασμένα με εκπληκτικό ταλέντο
και έντονη ζωή.

Εκρηκτικό μίγμα που λάτρεψαν τα media.

Η αρχή της καριέρας του άλλωστε το 1963
συνέπεσε με την έναρξη στο BBC της εκπομπής Match of the Day
που χωρίς καμμία αμφιβολία εκτίναξε στα ύψη τη δημοτικότητά του.

Όχι όμως ότι και ο ίδιος δεν έδινε τροφή με τα καμώματα του.

Χαρακτηριστική είναι η ιστορία με την τότε Μις Κόσμος
ξαπλωμένη στο κρεββάτι του πάνω σε 20.000 λίρες
που είχε κερδίσει στο καζίνο και εκείνος να πίνει πανάκριβη σαμπάνια.

Τι πήγε στραβά τον είχε ρωτήσει ο σερβιτόρος του ξενοδοχείου
που αντίκρισε τη σκηνή αλλά... απάντηση δεν έλαβε...

«Το 1969 έκοψα το ποτό και τις γυναίκες,
ήταν τα χειρότερα 20 λεπτά της ζωής μου»
είχε πει κάποια άλλη στιγμή αργότερα.

Με τέτοια «άσωτη» ζωή κάθε του κίνηση γινόταν είδηση.

Ήταν χωρίς καμμία αμφιβολία το πρώτο pop είδωλο του ποσοσφαίρου.

«Είμαι εκείνος που πήρε το ποδόσφαιρο από τις πίσω σελίδες και το
έβαλε στη πρώτη»
έλεγε ο ίδιος χαρακτηριστικά.

Ένα ταλέντο που χαραμίστηκε άδικα για τους περισσότερους ειδικούς
του ποδοσφαίρου.

Ακόμα και ο Μέγας Πελέ
δεν δίστασε να τον τοποθετήσει στη θέση του καλύτερου ποδοσφαιριστή
όλων των εποχών παρά τη σύντομη καριέρα του.

Ο ίδιος όμως δεν ένιωθε ποτέ ικανοποιημένος,
ήθελε πάντα πιο πολλά.

Εγκατέλειψε τη μπάλα και «αφοσιώθηκε» στα πάθη του.

Η δόξα και τα χρήματα έδωσαν τη σειρά τους στη αφάνεια και την
χρεωκοπία.

Αργότερα ήρθε ο αλκοολισμός και μια μεταμόσχευση συκωτιού.

Παρά τις υποδείξεις των γιατρών δεν σταμάτησε να πίνει ούτε την
τελευταία στιγμή
ακόμα και αν αυτό του στοίχησε και τον δεύτερό του γάμο.

Στη κηδεία του βρέθηκαν άνθρωποι που τον αγάπησαν πραγματικά ,
η οικογένεια του αλλά και πλήθος άλλων απλών ανθρώπων
που είχαν συνδέσει τη ζωή τους με τη δική του πορεία.

Όλοι είχαν να μοιραστούν μια ιστορία.

Κάποιος σπούδασε τελικά στο Manchester μόνο και μόνο γιατί έπαιζε ο
Best εκεί
και κάποιος άλλος τον θυμόταν κάποιο βράδυ σε μια pub.

Ήταν ένας από αυτούς, ένας απλός φτωχός βορειοιρλανδός
που έζησε το όνειρο, δοξάστηκε και αγαπήθηκε αλλά υπέκυψε.

Θα μπορούσε κανείς να δει στη πορεία του Best
τη πορεία ένος ολόκληρου λαού, των βόρειοιρλανδών...

Αν και ο ίδιος ποτέ δεν ασχολήθηκε με τη πολιτική,
κατόρθωσε να ενώσει όλους τους συμπατριώτες του.
Ήταν ο αγαπημένος τους...

Maradona good – Pele better – George Best… έγραφαν σε πλακάτ στη
κηδεία του.

Δεν κατάλαβα τελικά τι ήταν αυτό το μαγικό με αυτόν τον άνθρωπο.

Σίγουρα δεν ήταν μονο ο τρόπος του στο παιχνίδι με τη στρογγυλή θεά,
ούτε το ταλέντο του.
Ούτε βέβαια και η επιπολαιότητα του.

Αν όμως υπάρχει ένα πράγμα που πρέπει να του αναγνωρίσουμε
είναι πως έζησε τη ζωή του στο maximum
και δεν άφησε στιγμή που να μην το γλεντήσει.

Ένα γλέντι που ουσιαστικά ...δεν τελείωσε ποτέ...

- maria

Παρασκευή, Δεκεμβρίου 16, 2005

Λόγια που διάβασα, άκουσα, έκλεψα…….

«Δικαιολογίες για να αποφύγεις ένα ραντεβού (για πάντα!)
Πρέπει να διαβάσω για τις εξετάσεις αίματος.
Έχω ορκιστεί στον εαυτό μου να μην ξανακοιμηθώ
με ασχημότερο άνθρωπο από μένα! (Νίτρο)

Ο Φοίβος δεληνοτιάς-δελημπάτης-ΔΕΛΗΒΟΡΙΑΣ στο «Μουσικό Κουτί» στο Άργος
ένα βράδυ Παρασκευής. Ένα βράδυ χαράς. Τόσο απλά. Να ξαναρθείς!

«Όλοι οι άνθρωποι είναι κομπλεξικοί ως προς αυτό που τους ξεπερνά». (Στάθης Τσαγκαρουσιάνος)

«1,80 ύψος, 30άρα. Έμπειρη στα πισωγυρίσματα, χωρίς ταμπού, με έμφυτη φάτσα». (από μικρή αγγελία!)

«Η Μυρτώ Κοντοβά στη στήλη της κάθε μήνα στο περιοδικό “Marie Claire”.
Τρυφερός άνθρωπος χωρίς περιττά στολίδια».

«Στη ζωή γελάς ανάλογα με το πόσο έκλαψες». (Στάθης Τσαγκαρουσιάνος)

«Διάλογος σε εστιατόριο:
Σερβίρετε ψάρια;
Τους πάντες σερβίρουμε, καθίστε!» (Athens Voice)

«Ένας γρήγορος ορισμός για τη στοματική αντισύλληψη:
ζήτησα από ένα κορίτσι να κοιμηθεί μαζί μου και αρνήθηκε» (Γούντι Άλεν)

«Νευρωτικός είναι ο άνθρωπος που χτίζει κάστρα στον αέρα.
Ψυχωτικός είναι εκείνος που ζει μέσα σε αυτά.
Ψυχίατρος αυτός που εισπράττει τα νοίκια»

«Ποια είναι η διαφορά μεταξύ έξυπνου άντρα κει ενός UFO;
Καμία! Όλοι έχουμε ακούσει γι’ αυτούς, μα κανείς δεν τους έχει δει!».


ΥΓ1 «Αυτός ο ανάδρομος Ερμής μήπως με γνωρίζει προσωπικά κι έχει κάτι μαζί μου;;;
Γιατί τους τελευταίους μήνες με έχει «αναδρομίσει» κανονικά!»

ΥΓ2 «Προς κύριον Αλέξη Ταμπούρη (αγαπημένο μου γείτονα):
Δεν είναι ντροπή να παραδεχτείς ότι έχεις μαύρα μεσάνυχτα από τέχνη!
Χαρά μου να σε βοηθήσω να ξεστραβωθείς!!»

ΥΓ3 « Μέλι Κλίστμας Ντίνα, Δημήτρ, Αντιγόνη, Λένα, Βασιλάκη, Λίτσα, Έλσα,
λουκουμάκια, κοτουλίτσα, κυρία καίτη Τσαγκάνη, πετραδάκια μου (Δανάη + Γκέλυ), Πόπη, Ναταλία
και σε όλα τα Μηλόπαιδα!!»

Έκτακτο ΥΓ «Όλες αυτές οι διαφημίσεις με τα παιχνίδια για τα πιτσιρίκια
προ εορτών μου τη δίνουν στο δόξα πατρί!!
Μικρό μου πόνι θέλω να βάλω τα χελωνονιντζάκια να σε ξεμαλλιάσουν!!!»


Φιλιάάάάάά!
Αντωνία.

Τετάρτη, Δεκεμβρίου 14, 2005

Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΚΟΜΙΚ

Κάθε γελοιογραφία ή ιστορία κόμικ που διαβάζουμε είναι εμπνευσμένη
από γεγονότα που συμβαίνουν καθημερινά γύρω μας.

Η φαντασία είναι απαραίτητο εργαλείο
αλλά το ίδιο σημαντικό εργαλείο είναι και η παρατήρηση.

Παρατήρησε αυτά που συμβαίνουν γύρω σου
και γράψε ένα μικρό κείμενο με χιούμορ.

(Ατάκες με φανταστικούς (πραγματικούς) χαρακτήρες).

Αδραξε την στιγμή και παρατήρησε αυτά που συμβαίνουν γύρω σου,
αυτά που διαρκούν λίγο αλλά είναι τόσο ιδιαίτερα.

Μην αφήνεις την καθημερινότητα
και την συνήθεια να τα συνθλίβουν,
με αποτέλεσμα να εξαφανίζονται από την μνήμη σου.

Είναι ξεχωριστά
και συνήθως δεν επαναλαμβάνονται.

Βέβαια αν δεν έχεις την διάθεση να γράψεις, κανένα πρόβλημα.

Απόλαυσε την παρατήρησή σου
και κράτησέ την για το εαυτό σου.

Δες το σαν παιχνίδι !!!

Καλή διασκέδαση !