Ο ΝΙΚΟΣ ΠΟΡΤΟΚΑΛΟΓΛΟΥ ΣΤΟ ΑΡΓΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑ 30 ΑΠΡΙΛΙΟΥ

Athens Video Art Festival 07

Λίγες μέρες μόνο μένουν για την διεξαγωγή του Athens Video Art Festival 07, ενός πρωτότυπου φεστιβάλ αφιερωμένου στις ψηφιακές τέχνες, που πραγματοποιείται σε συνεργασία με την «Τεχνόπολις» του Δήμου Αθηναίων (Πειραιώς 100, Γκάζι) στις 27, 28 & 29 Απριλίου και τελεί υπό την Αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού, της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς, του Δήμου Αθηναίων, του Υπουργείου Μεταφορών (Ε.Θ.Ε.Λ), του Goethe-Institut και του Πανεπιστημίου Αιγαίου (Τμήμα Πολιτισμικής Τεχνολογίας & Επικοινωνίας).




Στα πλαίσια του Athens Video Art Festival 07 θα προβληθούν κορυφαία έργα video art, video installations, κατασκευές και performances, που επιλέχθηκαν από το σύνολο των 1200 δηλώσεων συμμετοχής που έγιναν για το γεγονός.
Ταυτόχρονα θα παρουσιαστούν στην Ελλάδα μερικά από τα καλύτερα διεθνή φεστιβάλ video και νέων μέσων : Trasmediale Festival (επίσημος προσκεκλημμένος: Thomas Munz), InVideo (επίσημη προσκεκλημμένη: Valentina Di Prisco), Anima Festival, 59 Seconds και Loop Festival.

Μετά το πέρας των προβολών, θα ακολουθούν μουσικά / οπτικοακουστικά events με προσκεκλημμένους τους K.Βήτα, Νικήτα Κλίντ (Ρόδες), Γιάννη Νάστα (xaxakes), Elica, Glasshopper, Naono & Melorman, Γιάννη Τσόρβα και Barbara's Straight Son.




Η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει..ελπίζουμε να σας δούμε όλους εκεί!

Ώρα έναρξης προβολών 16:00

27 - 28 - 29 Απριλίου

«Τεχνόπολις» Δήμου Αθηναίων - Πειραιώς 100 Γκάζι

Πρόσβαση:
Τρόλεϊ: Νο 21 (από Ομόνοια),
Λεωφορεία ΟΑΣΑ: 035, 049, 811, 815, 838, 914, Β18, Γ18, 731, 031.
Τρένο: Σταθμός ΗΣΑΠ "Θησείο".

info@athensvideoartfestival.gr
www.athensvideoartfestival.gr

MODERN ROCK and EMO FESTIVAL 4

Σάββατο 28 Απριλίου
Planet Music





SUAVE GAP, MY SO CALLED LIFE (uk),
NO BALANCE, RAINTEAR, DEMERIT

Για τέταρτη φορά επανέρχεται το Modern Rock & Emo Festival, ένα εξαμηνιαίο φεστιβάλ για την emo-pop punk κοινότητα της Αθήνας με τα καλύτερα συγκροτήματα του είδους!
Αυτή τη φορά ο χώρος που θα φιλοξενήσει το event είναι το Planet Music, Αρδηττού 44, στο Μετς και η καινοτομία είναι ότι για πρώτη φορά θα συμμετάσχει συγκρότημα από το εξωτερικό. Οι My So Called Life από την Αγγλία θα συντροφεύσουν τους Έλληνες εκπροσώπους της σκηνής.
Η είσοδος θα ξεκινήσει από τις 8.30 και το πρώτο συγκρότημα θα ανέβει στη σκηνή στις 9.00μμ
Aπ’ το stage του Planet Music θα περάσουν τα εξής group:

DEMERIT
RAINTEAR
NO BALANCE
MY SO CALLED LIFE (uk)
SUAVE GAP

Εξίσου αξιοσημείωτο είναι ότι το ίδιο φεστιβάλ με τους τρεις πρώτους εκπροσώπους του, Suave Gap, My So Called Life και No Balance, θα περιοδεύσει σε Σέρρες (Ano Kato, Πέμπτη, 26) και Λάρισα (Vertigo, Παρασκευή 27 Απριλίου)

Το Modern Rock & Emo Festival 4 έχει την πολύτιμη στήριξη της Atticus


PHOTO DOWNLOAD: http://www.moremusic.gr/pictures/GAP-HUGE1.jpg

Info:
www.myspace.com/moremusic_greece
www.myspace.com/thedemerit
www.myspace.com/raintear
www.myspace.com/nobalancegreece
www.myspace.com/mysocalledlife
www.suavegap.com


Group bio
Suave Gap

Οι Suave Gap δημιουργήθηκαν πριν περίπου μια δωδεκαετία. Οι τρεις Αθηναίοι, Κώστας Μαστρογιάννης (φωνή-κιθάρα), Διονύσης Κατσούλιας (ντραμς - φωνητικά) και Γιώργος Νταφόπουλος (μπάσο) ασχολήθηκαν με ένα ήχο ο οποίος στις ΗΠΑ στα 90s (αλλά έως και σήμερα) αποτελεί ένα από τα μεγάλα hit: το pop punk/rock. Ο ήχος τους, σήμερα, έχει πολλά Emo στοιχεία, έχει δανειστεί την αστείρευτη ενέργεια των Green Day και τον χαβαλέ των Blink 182 αλλά το αποτέλεσμα είναι 100%... Suave Gap. Το γκρουπ έχει γράψει δεκάδες τραγούδια και έχει στο ενεργητικό του δύο κυκλοφορίες, το "Second Thoughts" του 1998 (RIA Music) και το "Want You Back" του 2004 (Pace / Universal). Το ομότιτλο κομμάτι, μάλιστα, επιλέχθηκε από την Fanta για να ντύσει τη τηλεοπτική της καμπάνια του 2004!
Οι Suave Gap έχουν ένα δυνατό σημείο: τις ζωντανές εμφανίσεις! Από το 1997 όταν κέρδισαν το διαγωνισμό του Ωδείου Φ. Νάκας και το συμβόλαιό τους με την FM Records (και κέρδισαν και τον τότε διευθυντή του Rock Fm Φ. Πετρίδη ο οποίος τους… περιποιήθηκε δεόντως στο playlist του σταθμού) και κατόπι στις Βρετανικές τους εμφανίσεις (πανεπιστήμιο Cambridge) αλλά και στις Ελληνικές (μαζί με Make Believe, Terminal Curve, Nightstalker κ.ά) οι οποίες οδήγησαν στο νέο συμβόλαιο με την RIA Μusic του Άκη Γκολφίδη. Εξάλλου είναι πολλές και διάσπαρτες μέσα στα χρόνια οι καλές κριτικές των live της μπάντας (όπως στο Pop & Rock, Δεκέμβριος 1998, κ.ά)
Στη δεκαετία του 2000 οι Suave Gap συνθέτουν ακατάπαυστα και παίζουν live! Το 2004 εμφανίστηκαν στις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις του Φαλήρου (beach volley) για τρεις μέρες σερί στο "Water Plaza" και μέσα στο 2005 έχουν εμφανιστεί σε πολλούς κλειστούς και ανοικτούς χώρους (“An Club”, «Στον Αέρα», «Μικρό Μουσικό Θέατρο», “House Of Art”, “After Dark”, “Lazy”, “Lab 22” κ.ά.) αλλά και στο Coca Cola Soundwave 2005, στη Paradise Beach.
Το συγκρότημα ηχογράφησε στο studio Sca το Σεπτέμβριο του 2005 τη νέα του δισκογραφική δουλειά η οποία και κυκλοφόρησε από την Plus Rec/Universal στις 24 Οκτωβρίου 2005 με τίτλο “Twenty Four Seven”. Το album είναι σε παραγωγή των ίδιων των Suave Gap και περιέχει εκτός από την επιτυχία “Want You Back” και το single “Together In Electric Dreams”, μια εξαιρετική διασκευή στο μεγάλο hit του Giorgio Moroder με τη φωνή του Phil Oakey των Human League από τα ‘80ς!
Το γκρουπ περιόδευσε αρκετές πόλεις της Ελλάδας το 2006 και έπαιξε συχνά στην Αθήνα αλλά επισκέφτηκε και την Αγγλία για περιοδεία την Άνοιξη του 2006.
Oι Suave Gap διοργανώνουν από τον Νοέμβριο του 2005 και κάθε έξι μήνες το Modern Rock Festival το οποίο και περιλαμβάνει συγκροτήματα του χώρου της pop punk/emo μουσικής. Τον Μάιο του 2007 οι Suave Gap θα επισκεφτούν και πάλι την Αγγλία ενώ το καλοκαίρι αναμένεται να ξεκινήσουν τις διαδικασίες για το επόμενο άλμπουμ τους.


My So Called Life

Γνωρίζετε τα show όπου αφού περάσετε το security και καμιά φορά και το σωματικό ψάξιμο ασφαλείας, βρίσκεστε μέσα στο μισοσκόταδο του venue, γύρω από το bar και ανάμεσα στο κόσμο που περιπλανιέται κι αυτός. Οι My So Called Life είναι η μπάντα η οποία θα φέρει την σπίθα στο χώρο, θα ανάψει τα φώτα και θα κάνει τον κόσμο να χοροπηδάει και να χορεύει! Οδηγούμενοι από τη φιγούρα του χαρισματικού frontman/showman, Vic, αλλά και από την ενέργεια που διέπει την υπόλοιπη μπάντα, οι MSCL φέρνουν ένα σπουδαίο συναίσθημα σε όσους παραβρίσκονται, ότι διασκεδάζουν! Η μουσική που παίζουν οι MSCL είναι ένα δυναμικότατο είδος μελωδικού emo το οποίο ξεχωρίζει και συναρπάζει! Φανταστείτε ένα εύρος που ξεκινάει από τις Power μπαλάντες των Jimmy Eat World και φτάνει σε τρελές εκρήξεις και μετά σε ελεγχόμενη έκλυση ενέργειας για να καταλήξει σε πιασάρικο pop punk για το οποίο οι My Awesome Compilation ή ακόμα και οι New Found Glory θα ήταν υπερήφανοι!
Οι My So Called Life φέρνουν αυτό που ψάχνετε και το περνούν και στο επόμενο επίπεδο! Βασισμένοι στο Sussex της Αγγλίας, οι τετραμελείς My So Called Life αποτελούνται από τους Vic (φωνή/κιθάρα), Duncan (κιθάρα), James (μπάσο) και Ollee (ντραμς). Ξέρουν πώς να φτιάξουν μια μελωδία και να την κρατήσουν αλλά και να την βγάλουν αυτή τη γνώση σε μόνιμη περιοδεία! Αυτή τη γνώση έχουν περικλύσει και στο πρώτο τους άλμπουμ, τρία χρόνια μετά το σχηματισμό τους και αυτή μας φέρνουν για πρώτη φορά στην Ελλάδα στο πλαίσιο της Modern Rock & Emo Festival περιοδείας!


No Balance

Οι No Balance είναι ένα emo/punk σχήμα που δημιουργήθηκε το 1997 από τους Άκη Χαρίτο (Φωνητικά- Κιθάρα) - Βαγγέλη Κουνάδη (Φωνητικά-Κιθάρα) - Γιώργο Κοστούρο (Μπάσο) και Θοδωρή Βρανά (Τύμπανα), όλοι τους πρώην μέλη άλλων ελληνικών Punk γκρουπ. Το συγκρότημα πέρασε πολλές περιόδους απραξίας. Με τον καιρό και αφού επιβίωσαν μέσα από πολύ δύσκολες καταστάσεις άρχισαν να ασχολούνται συστηματικά με την δημιουργία τραγουδιών τα οποία πια είχαν ξεφύγει πια από την φάση του Punk-Rock και στρέφονταν πλέον προς την κατεύθυνση του Emo/indie rock.
Μέχρι σήμερα έχουν εμφανιστεί σε γνωστούς χώρους της Αθήνας με σχεδόν όλα τα ελληνικά σχήματα της punk/emo/indierock σκηνής. Επίσης έχουν παίξει και με γνωστά συγκροτήματα της σκηνής στο Brighton της Αγγλίας. Ακόμα, έχουν εμφανίσεις ως support με τις ERASE ERRATA (USA / Troubleman Unlimited) και τους Σουηδούς Emo rockers LAST DAYS OF APRIL και STARMARKET. Οι No Balance έχουν κυκλοφορήσει ένα demo με τέσσερα τραγούδια με τίτλο "Wait for summer" κι ένα 7" για λογαριασμό της Ελληνικής ‘Cannonball records’ με τίτλο "Between Us". Το Μάιο του 2003 κυκλοφόρησε το πρώτο τους album με τίτλο "Lights On" από την Librarian Records. Συνδυάζοντας στοιχεία από group όπως Dinosaur Jr, The Applessed Cast, Chamberlain, Descendents και άλλα, οι No Balance θα σας εντυπωσιάσουν!

Raintear
Οι RainteaR σχηματίστηκαν το 2001 και ξεκίνησαν να παίζουν και να γράφουν τραγούδια επηρεασμένοι από το Nu metal και το punk/rock κύμα της εποχής. Ένα χρόνο αργότερα το line up, το οποίο είναι το ίδιο μέχρι και σήμερα, συμπληρώθηκε και το συγκρότημα άρχισε να δουλεύει πιο σταθερά. Ο ήχος των RainteaR είναι ένα μίγμα από alternative rock και punk με δυνατές κιθάρες και μελωδικά φωνητικά. Τον τελευταίο χρόνο το συγκρότημα άρχισε να εμφανίζεται live, έχοντας εμφανιστεί ως τώρα σε πολλές Αθηναϊκές ενώ συμμετείχε και στον διαγωνισμό του Ωδείου Φ. Νάκα όπου έφτασε μέχρι τον τελικό. Έχει κυκλοφορήσει μόνο του το EP, “Lusid Material” διαθέσιμο από τη σελίδα του στο MySpace.

Demerit
H 5μελής μπάντα από την Αθήνα ιδρύθηκε μόλις το Μάρτιο του 2005 και λίγο μετά πήρε μέρος στο φεστιβάλ Schoolwave. Αργότερα την ίδια χρονιά έλαβε μέρος στο διαγωνισμό Mad For Bands όπου και προκρίθηκε στο τελικό top 10. Το είδος που υπηρετούν είναι το Emo /powerpop ενώ εκτός από το σχολείο τους περνούν και αρκετό καιρό στο στούντιο όπου ηχογραφούν το πρώτο τους άλμπουμ. Οι Demerit είναι οι: Carlos: κιθάρα, Vincent: φωνή - Κιθάρα, Κυριάκος: Μπάσο-φωνή, Αλέξης: drums

Honest Touch A pop/new age/orchestral journey...

Planet Music
Δευτέρα 23 Απριλίου


Το βραβευμένο ορχηστρικό project HONEST TOUCH εμφανίζεται live στο Planet Music, τη Δευτέρα 23 Απριλίου.

Το project αποτελείται από την Φώφη Μανιαδάκη και τον Σάμυ Ελγκαζάρ και υποστηρίζονται από μια πενταμελή μπάντα.
Τη μουσική συνθέτει και ενορχηστρώνει ο Σάμυ, με τη Φώφη ως σολίστ στο πιάνο.
Το πρώτο τους άλμπουμ κυκλοφόρησε το καλοκαίρι του 2005 με την δισκογραφική εταιρία Polytropon Records και διανομή Universal Music.
Ο mastering ηχολήπτης Vlado Meller (Sony Music Studios) που έχει συνεργαστεί μεταξύ άλλων με τη Barbara Streisand, Prince, Celine Dion, πρόσφερε με την εμπειρία του μοναδικό ήχο στο δίσκο “Memories From A Dream”.
Με πολύ προσωπικό τρόπο, οι Φώφη και Σάμυ συνδυάζουν τα μουσικά στιλ, της Pop, New Age και ορχηστρικής. Αναφέρονται στη μουσική τους ως κινηματογραφική Ποπ μουσική ή όπως την αποκαλούνε “Σιωπηρή Ποπ” (Tacit Pop). Το project έχει λάβει μεγάλη επιτυχία και ευνοϊκές κριτικές από την Ευρώπη, τις ΗΠΑ και τον Καναδά.
Το ορχηστρικό τραγούδι “Luce Lontana” πήρε πρώτο Βραβείο στην ορχηστρική κατηγορία και τρίτο Βραβείο στη γενική κατάταξη του διαγωνισμού 2002 NSCA Song Contest στις ΗΠΑ.
Το πρώτο τους άλμπουμ ψηφίστηκε μεταξύ των φιναλίστ των βραβείων 2007 Independent Music Awards (ΗΠΑ) στη κατηγορία New Age δίσκο.
Έναν μήνα αργότερα, το project έλαβε τέσσερις υποψηφιότητες και κέρδισαν την κατηγορία Best Keyboard Player στα βραβεία 2007 International Online Music Awards (Καναδά).
Ο Paul De Micheli του ραδιοφωνικού σταθμού Mondo Blu (Ισπανία) γράφει: “Υπέροχα-επεξεργασμένες μελωδίες που θα ήταν αντάξιες ενός John Williams ή πράγματι ενός Ennio Morricone”.
Ο Colin Lynch (Καναδά) αναφέρει στο περιοδικό IOM: “Αυτό το πολύ ταλαντούχο και σκανδαλώδης ικανό σύγχρονο κλασικό σύνολο μπορεί να σας συγκινήσει σε βαθμό που δεν φαντάζεστε.
” Ο Dan MacIntosh, μουσικός κριτικός του Indie-music.com (ΗΠΑ) λέει ότι:
“Ο ήχος τους είναι πληθωρικός, με μια ευχάριστη ορχηστρική αίσθηση, και μπορείτε εύκολα να φανταστείτε ένα μεγάλο μέρος της μουσικής ως κινηματογραφικό soundtrack.”

Η μουσική των Honest Touch χαρακτηρίζεται από ένα γνήσιο και συναισθηματικό χρώμα: μουσική που συναρπάζει το νου και τη ψυχή του ακροατή.
Για περισσότερες πληροφορίες και μουσικά δείγματα επισκεφτεί την επίσημη ιστοσελίδα (www.honesttouch.com). Μείνετε συντονισμένοι με τους Honest Touch, μια μουσική που προσφέρει μοναδική αίσθηση.

Έναρξη: 22:00,
Είσοδος: 15 ευρώ
Planet Music: Λεωφόρος Αρδηττού 44, Μετς
Τηλ: (210) 9237 109

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛΙΔΗΣ …ΦΥΣΑΕΙ ΑΛΛΙΩΣ ΕΔΩ Ο ΑΕΡΑΣ …στον ΙΑΝΟ

Ζωντανή παρουσίαση – Συναυλία

Δευτέρα 30 Απριλίου, 9.30 μ. μ.

Συμμετέχουν: Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης, Υπόγεια Ρεύματα, Νατάσσα Μποφίλιου, Μαρία Παπαγεωργίου




Την Δευτέρα 30 Απριλίου στις 9.30 το βράδυ η Μικρή 'Αρκτος σας προσκαλεί στην παρουσίαση - συναυλία του πρώτου δισκογραφικού άλμπουμ του νέου τραγουδοποιού Αλέξανδρου Εμμανουηλίδη με τίτλο Φυσάει αλλιώς εδώ ο αέρας στο χώρο εκδηλώσεων του βιβλιοπωλείου ΙΑΝΟΣ (Σταδίου 24, Αθήνα).

Στην παρουσίαση του CD θα τραγουδήσουν ζωντανά τόσο ο ίδιος ο τραγουδοποιός όσο και τα ΥΠΟΓΕΙΑ ΡΕΥΜΑΤΑ (Γρηγόρης Κλιούμης, Κώστας Παρίσης οι οποίοι συμμετέχουν στο CD ερμηνεύοντας το Ποτάμι μαύρο) αλλά και οι Νατάσσα Μποφίλιου και Μαρία Παπαγεωργίου.

Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό, και γίνεται μόνο με κρατήσεις στα τηλέφωνα (210- 3217917- εσωτ. 203).



Ο Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης ξεχώρισε στην Δεύτερη Ακρόαση Νέων Δημιουργών της Μικρής 'Αρκτου το 2004. Ο νεότατος τραγουδοποιός

–σήμερα 25ετής-, από τις Σέρρες, μας είχε ευχάριστα αιφνιδιάσει με δύο τραγούδια του, το Ποτάμι μαύρο και την Επαρχία, που διακρίθηκαν για τους ευαίσθητους στίχους τους, για την ώριμη μουσική τους, αλλά και για την ιδιαίτερη ερμηνευτική τους απόδοση από τον ίδιο.

Μετά από 3 χρόνια, η Μικρή 'Αρκτος παρουσιάζει σήμερα, την πρώτη ολοκληρωμένη δισκογραφική εργασία του Αλέξανδρου Εμμανουηλίδη, με γενικό τίτλο Φυσάει αλλιώς εδώ ο αέρας.

Έντεκα καινούργια τραγούδια, που ολοκληρώνουν την καλλιτεχνική εικόνα του νεαρού τραγουδοποιού. Τα έντεκα αυτά τραγούδια, συμπληρώνουν στο δίσκο η Επαρχία και το Ποτάμι μαύρο, διασκευασμένα από τον Κώστα Παρίση και τραγουδισμένα σε δεύτερη εκτέλεση από τα Υπόγεια Ρεύματα…

Την ενορχηστρωτική ευθύνη του δίσκου φέρει ο Κώστας Παρίσης, ενώ την παραγωγή υπογράφει ο Παρασκευάς Καρασούλος.


Επικοινωνία
Ειρήνη Λαγουρού, 210 9243469 – 6977 247725


Χορηγός επικοινωνίας: www.Hridanos.gr

Το Festival Μηδέν στην έκθεση «Πλησίον και απέναντι»

Το Festival Μηδέν παρουσιάζει την ενότητα προβολών “Stories next door”, στα πλαίσια της ομαδικής έκθεσης «Πλησίον και απέναντι», που πραγματοποιείται από τις 20/4 εως τις 5/5/07 σε μια παλιά μονοκατοικία στο Γαλάτσι (Αλαμάνας 10) και εστιάζει στην έννοια της «γειτονιάς» ως φυσικό χώρο του ανθρώπου, μέρος της πολιτισμικής του ταυτότητας, αλλά και σημείο αναφοράς, μέσα από το εικαστικό έργο 13 καλλιτεχνών. Η έκθεση πλαισιώνεται από παράλληλες εκδηλώσεις (προβολές video art και ταινιών, performance και μουσικές βραδιές).

Η ενότητα “Stories next door”, που θα παρουσιαστεί την Τετάρτη 25 Απριλίου, στις 8μμ, εστιάζει στη διερεύνηση εννοιών όπως το σπίτι, η γειτονιά, η πόλη, η ιδιωτική ζωή, η προσωπική ταυτότητα, αλλά και οι μεταξύ τους σχέσεις, με μια επιλογή έργων video από το πρόγραμμα του Festival Μηδέν 2006, σε επιμέλεια Γιούλας Παπαδοπούλου.
Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες: Κική Πετράτου, Μάριος Αλεξόπουλος, Μανώλης Δημελλάς, Δανάη Κωνσταντά, Ιωάννα Μύρκα, Eileen Botsford, Γιούλα Παπαδοπούλου, Κατερίνα Γάκα, Johanna Lecklin, Έλλη Βασσάλου, Maurizio Mercuri, Χριστιάνα Κορόντζη, Νίκη Μπίσυλλα, Tjader – Knight, Ναυσικά Ρήγα και Νίκος Καραμάνος.

Επισυνάπτεται το αναλυτικό δελτίο τύπου της έκθεσης (με το πρόγραμμα των παράλληλων εκδηλώσεων και των προβολών) και πρόσκληση-αφίσα.




«ΠΛΗΣΙΟΝ ΚΑΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ»
Ομαδική έκθεση
Ζωγραφική-βίντεο-φωτογραφία-εγκαταστάσεις

Την Παρασκευή 20 Απριλίου 2007 και ώρα 8:00 μ.μ. εγκαινιάζεται σε μια παλιά μονοκατοικία στο Γαλάτσι, στην οδό Αλαμάνας 10, ομαδική έκθεση εικαστικών καλλιτεχνών με τίτλο «Πλησίον και απέναντι».
Σκοπός των καλλιτεχνών είναι να παρουσιάσουν μέσα από τα έργα τους τη «γειτονιά» ως φυσικό χώρο του ανθρώπου, μέρος της πολιτισμικής του ταυτότητας, αλλά και σημείο αναφοράς .
Αυτή η πρωτοβουλία καλλιτεχνών ασχολείται και κάνει μια αναφορά σε σχέση με τις έννοιες του σπιτιού, της γειτονιάς, της κοινότητας, σα συγκοινωνούντα δοχεία μέσα στη σύγχρονη πόλη. Τη θέση ‘εκ των πραγμάτων’ που έχει απέναντι σ’ αυτή κάθε καλλιτέχνης που τη βιώνει, όντας και ο ίδιος μέρος της.
Οι καλλιτέχνες, μέσα από προσωπικές τους εμπειρίες, αντιλαμβάνονται και αναδεικνύουν σκέψεις για τη γειτονιά ως λέξη-έννοια-σύμβολο και ό,τι αυτό μπορεί να περικλείει.
Οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν είναι οι: Ανδρέας Βούσουρας, Φιλιώ Κουφοπούλου, Χριστογιάννης Κουφόπουλος, Κατερίνα Μπαραμπούτη, Πέτρος Μπάτσιαρης, Μαρία Μπουρίκα, Δόμνα Παναγοπούλου, Ελένη Ρουμελιωτάκη, Ανδρέας Σιτορέγκο, Παναγιώτα Τζαμουράνη, Κωνσταντίνος Τηλιγάδης, Χαρίσης Τσιούρας, Αννα Τσουλούφη.


Παράλληλες δραστηριότητες

Σάββατο 21/4/07 Προβολές 7:30 μμ
Επιμέλεια: Γιάννης Ισιδώρου

Τετάρτη 25/4/07 Προβολές 8:00μμ “Stories next door”
Video Art Festival “Μηδέν” Καλαμάτα
Επιμέλεια : Γιούλα Παπαδοπούλου

Παρασκευή 27/4/07 Προβολή της ταινίας του Σπύρου Τέσκου:
“Κάτι πάει στραβά” 8:00 μμ
Κλασσική μουσική με τους Νίκο Κατριτζιδάκη στο
φλάουτο και τον Παύλο Κανελλάκη στην κιθάρα 9:00μμ

Σάββατο 28/4/07 Προβολές 7:30 μμ
Επιμέλεια: Γιάννης Ισιδώρου

Σάββατο 5/5/07 Performance με την Ελίνα Τζαβάρα,
βασισμένη στα “Δώρα” του Νίκου Σαχτούρη 8:45μμ


Εγκαίνια: Παρασκευή 20 Απριλίου στις 8μ.μ.-11:30μ.μ.
Διάρκεια: 20-4-2007 έως 5-5-2007
Ώρες Λειτουργίας: Δευτέρα με Κυριακή 7μ.μ. έως 10:30μ.μ.
Αλαμάνας 10, 111 46, Γαλάτσι
Πληροφορίες: 210 29 16 795 , 6938 043 698

Οργάνωση-Επιμέλεια: Χ. Κουφόπουλος, Π. Τζαμουράνη

Stories next door
Επιλογή από το Video Art Festival Μηδέν 2006, Καλαμάτα
Επιμέλεια: Γιούλα Παπαδοπούλου

Τετάρτη, 25/4/07, 8μμ
Έκθεση «Πλησίον και απέναντι», Αλαμάνας 10, Γαλάτσι

1. Κική Πετράτου, «…to be familiar with…» (Ολλανδία - 2002), 1.00
2. Μάριος Αλεξόπουλος, «Σπίτι – Όχι Σπίτι» (2006), 3.19
3. Μανώλης Δημελλάς, «Without Sugar» (2005), 3.00
4. Δανάη Κωνσταντά, «The Gardens of Adonis» (2003), 4.24
5. Ιωάννα Μύρκα, «Weather» (2005), 1.00
6. Eileen Botsford, «Cycle» (Μ. Βρετανία - 2005), 9.13
7. Γιούλα Παπαδοπούλου, «Home» (2002), 0.40
8. Κατερίνα Γάκα, «TV project», (2005), 2.40
9. Johanna Lecklin, «We’re a happy family I» (Φινλανδία - 2002), 1.00
10. Έλλη Βασσάλου, «Ego-burn» (2005), 5.43
11. Maurizio Mercuri, «Eye Awake» (Ιταλία - 2005), 2.00
12. Χριστιάνα Κορόντζη, «Depression» (2006), 2.04
13. Νίκη Μπίσυλλα, «Domestic Flirtation» (2004), 2.02
14. Tjader – Knight Inc. «Mechanisms of Exposure» (Βέλγιο – 2002), 1.00
15. Ναυσικά Ρήγα, «Μηχανικό Χέρι» (2006), 5.50
16. Νίκος Καραμάνος, «200 Τοίχοι» (2004), 16.00

Συνολική διάρκεια προβολής: 1 ώρα

Ο ΝΙΚΟΣ ΠΟΡΤΟΚΑΛΟΓΛΟΥ ΣΤΟ ΑΡΓΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑ 30 ΑΠΡΙΛΙΟΥ

Expert Medicine Ανοιξιάτικη “Swimming Lessons” περιοδεία

Οι Expert Medicine, ένα από τα καλύτερα σχήματα που διαθέτει η αγγλόφωνη σκηνή της Ελλάδας, ξεκινούν την Ανοιξιάτικη περιοδεία τους που θα τους φέρει για μια εβδομάδα σε αρκετά μέρη της χώρας μας. Η περιοδεία άνοιξε στην Αθήνα, στο Planet Music το Σάββατο 14 Απριλίου σε μια sold out συναυλία και συνεχίζεται ως εξής:

Τρίτη 17 Απριλίου – Λάρισα, Vertigo
Τετάρτη 18 Απριλίου – Ξάνθη, Mistral
Παρασκευή 20 Απριλίου – Σέρρες, Ano Kato
Σάββατο 21 Απριλίου – Καβάλα, Jazz Rock
Κυριακή 22 Απριλίου – Ιωάννινα, Θυμωμένο Πορτραίτο
Δευτέρα 23 Απριλίου – Θεσσαλονίκη, Ξυλουργείο Μύλου
(Guests: Sugarmate)
Τρίτη 24 Απριλίου – Κοζάνη, Palmyra Be-A-Live

Θα ακολουθήσουν περαιτέρω ημερομηνίες σε άλλες πόλεις της χώρας και στις 4 Μαΐου, η μπάντα θα ανέβει «Στον Αέρα» στη Πετρούπολη για να κλείσει την Ανοιξιάτικη περιοδεία της στις 13 Μαΐου σε μια σπέσιαλ φεστιβαλική εμφάνιση στη Τεχνόπολη!

Το γκρουπ θα παρουσιάσει τα τραγούδια από τη τελευταία του δουλειά, “Swimming Lessons” και θα εντυπωσιάσει και πάλι με τις ικανότητες των μελών του, το μοναδικό blend του ήχου του αλλά και τη καταπληκτική φωνή της Τζένης Καπάδαη! Για όλες τις πόλεις του προγράμματος θα είναι η πρώτη φορά που θα δουν ζωντανά τους Expert Medicine.

Info: www.myspace.com/expertmedicine
PHOTO: http://www.moremusic.gr/pictures/ExpertMedicine.jpg




EXPERT MEDICINE BIO 2007

Οι Expert Medicine σχηματίστηκαν το 1997 από τον κιθαρίστα Αλέξη Ζαμπάρα και τον μπασίστα Μπάμπη Κουρτάρα. Το συγκρότημα πραγματοποίησε κάποιες live εμφανίσεις, ενώ συμμετείχε και στη συλλογή Electric Youth Experiment-Vol. 1.

Από τo 2001 και μετά άρχισε να αλλάζει σταδιακά το ηχητικό ύφος αλλά και η σύνθεση των Expert Medicine. Με εξαίρεση τα 2 ιδρυτικά μέλη που παρέμειναν σταθερά, τα τύμπανα ανέλαβε ο Ανδρέας Σιουρούνης, για να τον ακολουθήσει ένα χρόνο μετά η τραγουδίστρια Τζένη Καπάδαη και το 2004 ο DJ Everlast, των FF.C.

Ο στίχος των Expert Medicine είναι Αγγλικός ενώ ο συνδυασμός φυσικών οργάνων με samplers και decks -όπως και η χρήση loops από κινηματογραφικά soundtracks και μουσικές της δεκαετίας του 60 και του 70- είναι τα ιδιαίτερα γνωρίσματα του ήχου τους. Οι επιρροές του group προέρχονται από μουσικά είδη όπως funk, pop, acid-jazz, hip- hop και freestyle. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι οι Expert Medicine «δανείζονται» το feeling της trip-hop σκηνής του Bristol, διατηρώντας, όμως, μια σαφώς πιο έντονη dance αντίληψη.

Έως σήμερα, το συγκρότημα έχει εμφανιστεί σε διάφορες μουσικές σκηνές της Αθήνας, όπως και σε πολλά φεστιβάλ. Κάποιες από τις πιο σημαντικές συναυλιακές στιγμές του είναι: με τον Arto Lindsay το 2004 στο House of Art, η κοινή εμφάνιση με τους Herbaliser στο Club22 το Μάρτιο του 2005 -μετά από πρόσκληση του συγκροτήματος- το opening act στο Ejekt Festival του 2005 που είχε ως headliners τους Chemical Brothers, η συμμετοχή τους στο Festival Comics της Βαβέλ το 2004, στο Synch Festival τον Ιούλιο του 2006, όπως και αυτές στην Ημέρα της Μουσικής, το καλοκαίρι του 2004 στην πλατεία Κοτζιά και το καλοκαίρι του 2005 στην πλατεία Κλαυθμώνος.

Οι Expert Medicine είναι ουσιαστικά μια δημιουργική παρέα η οποία αντιμετωπίζει τον ήχο και την εικόνα ως ένα ενιαίο εκφραστικό σύνολο. Στο κομμάτι των visuals και του video art υπεύθυνος είναι ο Σπύρος Παπαδουλάκης, ενώ το art direction διαχειρίζονται τα μέλη του group μαζί με τον εικαστικό Γιάννη Πετρή. Τέλος, υπεύθυνοι για τον ήχο είναι ο Άκης Πασχαλάκης και ο Γιάννη Σκανδάμης.

Η πρώτη ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά του group κυκλοφόρησε το Μάιο του 2006 από την DNA Lab_el. Για το CD αυτό επιλέχθηκαν 11 κομμάτια από έναν αρκετά μεγάλο όγκο δουλειάς των τεσσάρων τελευταίων χρόνων. Επίσης, περιλαμβάνει τις συμμετοχές 2 εξαιρετικών μουσικών όπως ο τσελίστας Γιώργος Καλούδης και ο percussionist Daniel Armando.

Η live παρουσίαση του CD έγινε στις 10 Μαΐου 2006 στη σκηνή του House Of Art με μια sold – out συναυλία. Επιπλέον συναυλίες ακολούθησαν για τη προώθηση του άλμπουμ και το 2007 ξεκίνησε με ακόμα μια sold out συναυλία στο Planet Music της Αθήνας. Στις αρχές Φεβρουαρίου 2007 οι Expert Medicine έπαιξαν για πρώτη φορά στο Λονδίνο σε μια sold out συναυλία στο The Fly μαζί με τους Film. Η πρώτη Πανελλαδική τους περιοδεία ξεκινάει τον Απρίλιο ενώ τις ίδιες μέρες προβάλλεται και το πρώτο video από το Swimming Lessons, για το “Joy”.

Κώστας Πλατής
MoreMusic
++30 6932 308092
www.moremusic.gr

Η ΘΕΟΔΟΣΙΑ ΤΣΑΤΣΟΥ ΖΩΝΤΑΝΑ ΣΤΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΟΥΤΙ!

ΣΑΒΒΑΤΟ 21 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
10.30 Μ.Μ.

H ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΕΡΜΗΝΕΥΤΡΙΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΦΩΝΗ
ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΕΟ ΤΗΣ ΔΙΣΚΟ "ΣΤΗ ΛΕΩΦΟΡΟ ΤΗΣ ΕΥΑΣ"
ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΕΣ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ ΤΗΣ
("ΚΟΚΚΙΝΟ", ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ", "ΕΝΟΧΕΣ" κ.ά.)
ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ ΤΗΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΥΞ-ΛΑΞ
("ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΗ ΜΗ ΜΟΥ ΛΕΣ"),
ΓΙΩΡΓΟ ΜΙΧΑ ΚΑΙ MODE PLAGAL,
ΚΑΘΩΣ & ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΕΣ ΔΙΑΣΚΕΥΕΣ
ΑΠΟ ΤΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΞΕΝΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗ




ΣΑΒΒΑΤΟ 21 ΑΠΡΙΛΙΟΥ, 10.30 Μ.Μ.
Η "ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ" ΘΕΟΔΟΣΙΑ ΤΣΑΤΣΟΥ
ΓΙΑ ΕΝΑ & ΜΟΝΟ ΒΡΑΔΥ ΖΩΝΤΑΝΑ ΣΤΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΟΥΤΙ!

Είσοδος: 20 ευρώ (με ποτό)
Φοιτητικό: 15


ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΟΥΤΙ
Δαναού 13 (στοά), 21200, ΑΡΓΟΣ
ΤΗΛ.: 27510 68537
6977 539986
ΦΑΞ: 27510 69383
e-mail: mousiko-kouti@ebox.gr

Βραδιά αφιερωμένη στον Νίκο Καρούζο

Το περιοδικό Μανδραγόρας με αφορμή την προβολή της ταινίας
της Δέσποινας Καρβέλα «Νίκος Καρούζος»
σας προσκαλεί στο χώρο εκδηλώσεων του βιβλιοπωλείου Ιανός, Σταδίου 24,
την Τρίτη 24 Απριλίου 2007 και ώρα 8,00 μμ
στη βραδιά την αφιερωμένη στον ποιητή Νίκο Καρούζο
Θα μιλήσουν ο κριτικός της λογοτεχνίας Αλέξανδρος Αργυρίου,
ο συγγραφέας Γιώργος Ίκαρος Μπαμπασάκης,
ο τεχνοκριτικός Μάνος Στεφανίδης
και η σκηνοθέτης Δέσποινα Καρβέλα.

Θα ακολουθήσει η προβολή της ταινίας «Νίκος Καρούζος» (παραγωγή «Παρασκήνιο» της ΕΤ 1, διάρκειας 53’.
Έρευνα σκηνοθεσία Δέσποινα Καρβέλα,
μοντάζ Γιάννης Καραμπίνης,
Διεύθυνση φωτογραφίας Δημήτρη Κορδελάς



Στον Ηλία Πετρόπουλο
1. Να μην ειρηνεύεις ανώφελα.
2. Να μην πολεμάς επίσης ανώφελα.
3. Ν’ αγαπάς τον ήλιο, μα όχι σαν θεότητα.
4. Ν’ αποστρέφεσαι τη σελήνη σαν έδαφος.
5. Να πηγαίνεις καμιά φορά στην εκκλησία, δε χάνεις τίποτα.
6. Να θυμάσαι λογάκι το θάνατο, μα όχι σαν θάνατο.
7. Να βλέπεις τη ματαιότητα και τις ιδέες της ματαιότητας.
8. Να λες Έλληνας και να νιώθεις άλλην ομορφιά, να μη νιώθεις ελληνικότητα.
9. Να γράφεις αγαπώντας το άγραφο.
10. Να στοχάζεσαι πέρ’ απ’ τους στοχασμούς σου.
11. Να μην ξεχνάς την ύπαρξη του Ανύπαρχτου.
12. Ναν τα διαβάζεις κάθε μέρα τούτα.
Νίκος Καρούζος 21.12.71

Ο Νίκος Καρούζος γεννήθηκε στο Ναύπλιο (17 Ιουλίου 1926). Πήρε ενεργό μέρος στην Αντίσταση και για τη δράση του εξορίστηκε τον Μάρτη του 1947 στην Ικαρία, για να ακολουθήσουν δύο ακόμα περιπέτειες στην Μακρόνησο (1951 και 1953). Πρωτοδημοσίευσε ποιήματά του το 1949 και κυκλοφόρησε την πρώτη ποιητική συλλογή «Η επιστροφή του Χριστού» τον Δεκέμβριο του 1954 Το 1961 τιμάται με το Β’ Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τη συγκεντρωτική έκδοση με τον τίτλο «Ποιήματα». Για τη συλλογή «Η έλαφος των άστρων» (1962) τιμάται με το Α’ Βραβείο Ποίησης της Ομάδας των Δώδεκα. Το 1964 κυκλοφορεί η ποιητική συλλογή «Υπνόσακος». Τον Μάιο του 1967 συλλαμβάνεται από το δικτατορικό καθεστώς της 21ης Απριλίου. Δυο χρόνια μετά εκδίδεται η συλλογή «Πενθήματα». Ακολουθούν τα βιβλία «Λευκοπλάστης για μικρές και μεγάλες Αντινομίες» (1971), «Χορταριασμένα Χάσματα» (1974), «Απόγονος της νύχτας» (1978), «Δυνατότητες και Χρήση της Ομιλίας» (1979), «Ο Ζήλος του μη σχετικού με Παροράματα» και «Μονολεκτισμοί και Ολιγολέκτα» (1980), «Φαρέτριον» (1981), «Αναμνηστική Λήθη» (1982), Αντισεισμικός τάφος» (1984), «Συντήρηση Ανελκυστήρων» και «Χρόνος» (1986), « Νεολιθική Νυχτωδία στην Κρονστάνδη « (1987) –Κρατικό βραβείο Ποίησης 1988-, «Ερυθρογράφος» (1988), «Λογική Μεγάλου Σχήματος» (1989). Πεθαίνει στις 28 Σεπτεμβρίου 1990 στο νοσοκομείο «Υγεία» προσβεβλημένος από καρκίνο. Εκδίδεται μετά θάνατον η ποιητική συλλογή «Ευρέσεις από Κυανό Κοβάλτιο» (1991).



Ίο πορτρέτο του Νίκου Καρούζου φιλοτέχνησε ο ζωγράφος
Αχιλλέας Χρηστίδης.

Ο ΙΑΣΩΝ ΔΕΠΟΥΝΤΗΣ παρουσιάζει την ποίησή του σε Βιέννη και Ζυρίχη

Με αφορμή τη δίγλωσση έκδοση στα γερμανικά και ελληνικά, από τον εκδοτικό οίκο της Φρανκφούρτη Strömfeld, βασισμένη στην έκδοση του 1998 του «Μανδραγόρα», της ποιητικής συλλογής Systema Naturae, σε μετάφραση του Δημήτρη Δεπούντη, γιου του ποιητή, ο Ιάσων Δεπούντης προσκλήθηκε από τα σημαντικότερα κέντρα της γερμανόφωνης Ευρώπης, το Literarisches Quartier-Alte Schmiede της Βιέννης και το Literaturhaus της Ζυρίχης, για να παρουσιάσει, στις 16 Απριλίου 2007 στη Βιέννη και στις 19 Απριλίου 2007 στη Ζυρίχη, το έργο του στο ξένο κοινό.


Ο Ιάσων Δεπούντης γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1919. Οι σπουδές του εκτείνονται σ` ένα ευρύτατο χρονικό φάσμα (1941-1972) καθώς και σε ποικίλα επιστημονικά πεδία (Δίκαιο, Πολιτική Οικονομία, Παιδαγωγική, Κοινωνιολογία, Ψυχολογία, Μαθηματικά). Στην ποίηση εμφανίστηκε το 1944, με τη συλλογή Μητέρα. Ακολούθησε μια πλειάδα έργων –Η εξορία των Αθανάτων, Από τη θάλασσα (1946), Ακατοίκητη νύχτα (1948), Θάλασσα 2, βυθός, Ο ύπνος των σκίουρων, X.A. Donnet, ο βομβαρδισμός μιας άμαχης πολιτείας κ.ά.- τα περισσότερα από τις εκδόσεις Γ. Φέξη.

Τα έργα του από το 1997 και εξής -Η ορατή (οριακή) υπέρβαση X.A. Donnet, Σε κβαντικό ρυθμό, Η θάλασσα μέσα στην TV κ.ά.- εκδίδονται από το Μανδραγόρα στην έκδοση του οποίου στηρίχτηκε η παρούσα δίγλωσση εκδοχή του ποιητικού έργου Systema Naturae. Η συλλογή αυτή εκδόθηκε συνολικά τέσσερις φορές, έγινε ενθουσιωδώς δεκτή από την Κριτική και θεωρείται από τα αριστουργήματα του ποιητή. Πρωτοκυκλοφόρησε παράνομα, στη διάρκεια της δικτατορίας (1969), από τις εκδόσεις Χρ. Καρανάση, το 1998 από τις εκδόσεις «Μανδραγόρας», και σήμερα κυκλοφορεί από το γερμανο-ελβετικό Οίκο Strömfeld. Η πρόσφατη έκδοση, εμπλουτισμένη με τρία ποιήματα –Οργή και επίκληση στην Αστάρτη, Σε κβαντικό δρυμό, Οι γυναίκες του Βοδιού- γραμμένα στο διάστημα 1997-2006, περιλαμβάνει παράλληλη μετάφραση στα γερμανικά, από το γιο του ποιητή, Δημήτρη Δεπούντη. Το εγχείρημα αυτό της δίγλωσσης έκδοσης υπήρξε απόλυτα επιτυχές: Η απόδοση φαίνεται να έχει εισχωρήσει στην ψυχή των κειμένων, αφήνοντας σχεδόν ανέπαφη τη μουσικότητά τους. Ακόμα και το οπτικό αποτέλεσμα είναι αισθητικά αρμονικό, έτσι όπως «αντικρίζονται» τα ποιήματα στα ελληνικά και στα γερμανικά μοιάζουν να διαλέγονται, να αντικατοπτρίζονται μεταξύ τους.

Ο ποιητής μοιάζει να βιώνει ένα είδος έκστασης, και ο λόγος του να αναβλύζει από μια μέθεξη με την κοινή, πανανθρώπινη Μοίρα, που ορίζεται από τις δύο θεμελιακές συνιστώσες: το Θαύμα της ύπαρξης και το χάος της ανυπαρξίας. Σ` ένα σημείωμά του για το Systema Naturae, ο Ιάσων Δεπούντης δηλώνει την ανάγκη του να υπερβεί τον παραδεδεγμένο (Μορφή / Περιεχόμενο) δυϊσμό της λέξης, αλλά και τη δυσχέρειά του να το πράξει ΣΗΜΕΡΑ. Οι λέξεις ξεπηδούν αυτόνομες, αυθαίρετες, ενίοτε κατακερματισμένες, διαλύονται στα εξ ων συνετέθησαν, συνθέτοντας το δικό τους ρυθμικό κόσμο, καταργούν το λόγο, ενώ παραπέμπουν στο Λόγο –αρχή και τέλος των πάντων.

Το Systema Naturae διατρέχεται από μία βαθιά υπαρκτική – μεταφυσική αγωνία. Πίσω απ` αυτήν διαισθάνεται κανείς έναν πόθο για ένωση με τη Μεγάλη Μητέρα, η οποία εναλλάσσει τα πρόσωπά της· γίνεται άλλοτε η Γαία – Μητέρα, άλλοτε ανατολική θεότητα, άλλοτε η Φύση, άλλοτε η Γυναίκα. Η σχέση του ποιητή με το επέκεινα, με το μετά-τη-φύση, ορίζεται από ένα δημιουργικό, «πεφωτισμένο» αγνωστικισμό. Οξύμωρο; Όχι, αν σκεφτούμε ότι ο δρόμος προς την Αλήθεια περνάει μέσα από την αγνεία, και κοινωνώντας αυτή τη μυστική, ερμητική γλώσσα του Ι.Δ., σιγά σιγά, ανεπίγνωστα, ψηλαφούμε μια πρωτογενή, μυστική σοφία, πέρα από τη γλώσσα και τη νόηση, περισσότερο αντιληπτή με την καρδιά και τις αισθήσεις.

Παράλληλα, και παρά τη μυστικιστική του διάθεση και τη διάχυτη αίσθηση ότι κινείται έξω από το γραμμικό χρόνο, το Systema Naturae δεν αγνοεί το ιστορικό του συγκείμενο. Γράφτηκε άλλωστε σε μια πολιτική συγκυρία (Ιουλιανά, στρατιωτική δικτατορία, Πολυτεχνείο) όπου η συμμετοχή ήταν η μόνη επιλογή, ενώ κοσμογονικές αλλαγές συντελούνταν στο επιστημονικό πεδίο (πτήσεις στο Διάστημα, κατάκτηση της Σελήνης, πληροφορική έκρηξη). Ο ποιητής τα διηθεί όλα αυτά μέσα από το βιωματικό του φίλτρο, με οδύνη, με δέος, με θαυμασμό, κάποτε και με πικρή ειρωνεία, και τα εντάσσει στην ποίησή του, άλλοτε υπαινικτικά, άλλοτε ανοιχτά.

ΟΙ ΕΝΑΡΕΤΟΙ

Συγγραφέας: ΣΑΜ ΜΠΟΡΝ, ΗΠΑ
Μετάφραση: Έφη Τσιρώνη
Σειρά: Ξένοι Λογοτέχνες
Πρώτη έκδοση: Μάρτιος 2007
Σελ.: 504 - Τιμή: 17,70 € - ISBN: 978-960-453-169-1



ΜΗΝ ΚΑΛΕΣΕΙΣ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ. ΚΡΑΤΑΜΕ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΟΥ.
ΑΝΑΚΑΤΕΨΕ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΘΑ ΤΗ ΧΑΣΕΙΣ.
ΜΗΝ ΚΑΛΕΣΕΙΣ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΤΟ ΜΕΤΑΝΙΩΣΕΙΣ ΠΙΚΡΑ.
ΘΑ ΤΟ ΜΕΤΑΝΙΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ.


Μια σειρά δολοφονιών σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου, από τις φτωχογειτονιές της Ινδίας ως τις κοσμοπολίτικες παραλίες του Κέιπ Τάουν: είναι αδύνατο να σχετίζονται.

Αυτό τουλάχιστον πιστεύει ο Γουίλ Μονρό, ρεπόρτερ των Τάιμς της Νέας Υόρκης, μέχρι την ημέρα που η γυναίκα του πέφτει θύμα απαγωγής.

Την κρατάνε άντρες φαινομενικά αδίστακτοι, φανατισμένοι δολοφόνοι, μέλη μιας μυστηριώδους σέκτας στην καρδιά της Νέας Υόρκης.

Ο Γουίλ θα βρεθεί αντιμέτωπος με τους φανατικούς οπαδούς μιας πανάρχαιας λατρείας.

Θα μπορέσει να διεισδύσει στη μυστικιστική τους παράδοση, να κατανοήσει τις αρχαίες προφητείες τους και να λύσει αινίγματα αριστοτεχνικά κρυμμένα στις Γραφές;

Θα καταφέρει να βρει το μυστικό που λέγεται ότι κρατάει την ανθρωπότητα ζωντανή εδώ και χιλιετίες, το ίδιο μυστικό που τώρα μπορεί να οδηγήσει στον αφανισμός της;

«Βιβλικές προφητείες, οιδιπόδεια συμπλέγματα, απαγωγές και δολοφονίες…

Με άλλα λόγια, τα απαραίτητα συστατικά για μια καυτή πλοκή.

Ένα μυθιστόρημα που συνδυάζει το μυστήριο, τις θεωρίες συνωμοσίας και θεολογικά ζητήματα.»


KIRKUS



ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

O ΣΑΜ ΜΠΟΡΝ
(ψευδώνυμο του Τζόναθαν Φρίντλαντ) γεννήθηκε το 1967.
Πτυχιούχος του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, σήμερα εργάζεται ως δημοσιογράφος και διατηρεί μια εβδομαδιαία στήλη στην εφημερίδα The Guardian, ενώ γράφει και για άλλες ημερήσιες βρετανικές εφημερίδες και παρουσιάζει μια ραδιοφωνική εκπομπή με θέματα σύγχρονης ιστορίας στο BBC.

Βραβεύτηκε το 2002 ως Αρθογράφος της Χρονιάς ενώ η εφημερίδα Financial Times τον θεωρεί από τους πιο σημαντικούς δημοσιογραφικούς σχολιαστές.

Ως συγγραφέας έχει γράψει τρία βιβλία συνολικά˙ τα δύο απ’ αυτά -βιβλία γνώσεων– με το πραγματικό όνομα του.

Ένα από τα βιβλία γνώσεων έχει τιμηθεί με το βραβείο Somerset Maugham και έχει γυριστεί σε ντοκιμαντέρ για το BBC.

ΟΙ ΕΝΑΡΕΤΟΙ, το πρώτο του λογοτεχνικό εγχείρημα, βρέθηκε στις υψηλότερες θέσεις στις λίστες των μπεστ σέλερ της Ευρώπης και της Αμερικής, ενώ οι κριτικοί τον αποκάλεσαν τον μεγαλύτερο διεκδικητή του «στέμματος» του Νταν Μπράουν.


ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ Α.Ε.

Argopolis.eu

Argopolis.eu

Add to My Profile | More Videos

52η Διεθνής Έκθεση Σύγχρονης Τέχνης Μπιενάλε Βενετίας

Ελληνική Συμμετοχή


« THE END»

Καλλιτέχνης: Νίκος Αλεξίου
Επίτροπος / Επιμελητής: Γιώργος Τζιρτζιλάκης
Αναπληρωτής Επιμελητής : Νάντια Αργυροπούλου



Ο Νίκος Αλεξίου θα παρουσιάσει την εγκατάσταση, The End (Το Τέλος), με επιμέλεια του επιτρόπου Γιώργου Τζιρτζιλάκη, στο Ελληνικό Περίπτερο κατά τη διάρκεια της 52ης Μπιενάλε Τέχνης στη Βενετία.

Σε μια περίοδο διεύρυνσης και αναπροσανατολισμού της σύγχρονης τέχνης, η ελληνική συμμετοχή στη 52η Μπιενάλε της Βενετίας αποβλέπει στη δυνατότητα του διάφορου, στην κριτική επαναδιαπραγμάτευση των εννοιών της ταυτότητας, της επανάληψης του ιδίου ως διαφορά, της νέας χειροτεχνικής συνθήκης, της αισθαντικής υλικότητας και της πολλαπλότητας των καλλιτεχνικών πρακτικών.



Ο Νίκος Αλεξίου (γ. 1960) είναι ο καλλιτέχνης που προσδίδει ένταση σ’ αυτά τα χαρακτηριστικά, αντιπροσωπεύοντας την ανάδειξη της ετερότητας και την ανατροπή των σχέσεων ανάμεσα στο έλασσον και το μείζον.

Μιλώντας με όρους πολιτιστικής πολιτικής, μια τέτοια στάση μοιάζει να ενσαρκώνει με τον καλύτερο τρόπο τις αμφισημίες και τις ναρκωμένες δυνατότητες συμμετοχής στο διεθνή πολιτιστικό διάλογο της ελάσσονος ‘εγχώριας σκηνής’.



Ο Αλεξίου θα παρουσιάσει στη Βενετία ένα σπονδυλωτό έργο-εγκατάσταση το οποίο αντλεί από το επιδαπέδιο ψηφιδωτό του Καθολικού της Ιεράς Μονής Ιβήρων του Αγίου Όρους (10ος-11ος αιώνας).

Ο καλλιτέχνης επισκέφθηκε πολλές φορές το Άγιο Όρος και φιλοξενήθηκε στη Μονή Ιβήρων, σε διάφορα χρονικά διαστήματα από το 1995 μέχρι σήμερα, όπου είχε την ευκαιρία να γνωρίσει την πνευματικότητα, τη ψυχική επιτάχυνση και τις αλλόκοτες διαπροσωπικές εμπειρίες συνύπαρξης του μοναχικού κοινοβίου.



Κατά τη διάρκεια αυτών των χρόνων, μέσα από συνεχείς “αντιγραφές” και επανασχεδιασμούς του ψηφιδωτού δαπέδου επιχείρησε να καταλάβει τα μυστήρια που εμπεριέχει, αναζητώντας τη σημασιολογική του δομή αλλά και τη δίνη του.

Θα μπορούσε να ορίσει κανείς την κινούμενη ακινησία αυτού του δαπέδου σαν ένα σύνθετο ιδεόγραμμα, σαν ένα συμβολικό σύστημα υψηλής περιεκτικότητας, μια συμπύκνωση του Όλου, που σήμερα αποκαλούμε “αποθήκευση δεδομένων”.



Ο Αλεξίου ανήκει σ’ εκείνη τη γενιά καλλιτεχνών που κατά τη δεκαετία του ’80 επεξέτειναν το αντικείμενο της τέχνης στο πεδίο της εγκατάστασης, δηλαδή, σε ένα πλαίσιο έντονα αισθησιακό και υποβλητικό, χρησιμοποιώντας ετερόκλητα υλικά, κατασκευές και τεχνικές ως αντίδραση στη φυσική και απτική εκμηδένιση που είχε οδηγήσει η προτεραιότητα των εικόνων τη σύγχρονη τέχνη.

Ευθύς εξ αρχής στρέφεται σε έναν εύθραυστο και εφήμερο κόσμο, τον οποίο εντάσσει στο εσωτερικό της καλλιτεχνικής γλώσσας μέσα από μη παραστατικές δομές, σχέδια, διακοσμητικά στοιχεία και επαναλαμβανόμενα μοτίβα ως ένα είδος υπαρξιακής μεταφοράς.

Χειροποίητα, δαντελωτά, κομμένα χαρτιά, νήμα βιβλιοδεσίας και κόλες αλλά και ψηφιακή τεχνολογία, είναι τα υλικά του Αλεξίου, σε αυτή την πιο πρόσφατη δουλειά του.

Η δομή του λαβυρίνθου, το πλέγμα του DNA, φυσικά απολιθώματα, αστρικές δίνες, όστρακα, οι φλέβες των μαρμάρων, Η Οδύσσεια του Διαστήματος, του Στάνλεϋ Κιούμπρικ, εικόνες σε παλιά επιστημονικά Αμερικάνικα περιοδικά, η ψυχεδελική γραφιστική των ‘70ς, πνευματικές πρακτικές, ανατολίτικα καφασωτά, bohemian υφάσματα, θεατρικές εμπειρίες, έργα σύγχρονης τέχνης τα οποία συλλέγει σαν ένα είδος χρονικού της εποχής του: αυτές είναι μερικές από τις αναφορές του Αλεξίου.

Η χειροτεχνία είναι, σύμφωνα με τον ίδιο τον καλλιτέχνη, ‘ προέκταση της αναπνοής’.



Ο Νίκος Αλεξίου συμμετείχε στην 23η Μπιενάλε της Αλεξάνδριας (2005), στην έκθεση Outlook, στις εκθέσεις Athens by Art (Ολυμπιακοί Αγώνες, Αθήνα 2004), στην έκθεση Breakthrough! Greece 2004 (Sala Alcala 31, Μαδρίτη, Ισπανία), στην έκθεση Free Transit (?) (κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Ζάππειο 2004), και στην έκθεση Βραβεία ΔΕΣΤΕ 2003 (Ίδρυμα Τέχνης ΔΕΣΤΕ , Αθήνα) κ.α.

Για περισσότερες πληροφορίες για τον καλλιτέχνη και το ελληνικό περίπτερο,
παρακαλώ επικοινωνήστε με τις διευθύνσεις:
tzir@uth.gr και nadjaarg@otenet.gr
ή ανατρέξτε στην ιστοσελίδα: www.nikosalexiou.com

Επικοινωνία & Τύπος :
Αλέξανδρος I. Στάνας (a.stanas@highlights.gr)

Οργανωτική Υποστήριξη: D. ART







Συναστρία
Για το έργο του Νίκου Αλεξίου

“Η διαλεκτική εικόνα...παράγει τη μορφή της, όπως μια συναστρία
[σχηματίζεται] από τα στραφταλίζοντα στίγματα.”
Walter Benjamin

Σε μια περίοδο διεύρυνσης και αναπροσανατολισμού της σύγχρονης τέχνης, η ελληνική συμμετοχή στη 52η Biennale της Βενετίας αποβλέπει στη δυνατότητα του διάφορου, στην κριτική επαναδιαπραγμάτευση των εννοιών της ταυτότητας, της επανάληψης του ιδίου ως διαφορά, της νέας χειροτεχνικής συνθήκης, της αισθαντικής υλικότητας και της πολλαπλότητας των καλλιτεχνικών πρακτικών. Ο Νίκος Αλεξίου (γ. 1960) είναι ο καλλιτέχνης που προσδίδει ένταση σ’ αυτά τα χαρακτηριστικά, αντιπροσωπεύοντας την ανάδειξη της ετερότητας και την ανατροπή των σχέσεων ανάμεσα στο έλασσον και το μείζον. Μιλώντας με όρους πολιτιστικής πολιτικής, μια τέτοια στάση μοιάζει να ενσαρκώνει με τον καλύτερο τρόπο τις αμφισημίες και τις ναρκωμένες δυνατότητες συμμετοχής στο διεθνή πολιτιστικό διάλογο της ελάσσονος “εγχώριας σκηνής”.
Ο Αλεξίου ανήκει σ’ εκείνη τη γενιά καλλιτεχνών που κατά τη δεκαετία του ’80 επεξέτειναν το αντικείμενο της τέχνης στο πεδίο της εγκατάστασης, δηλαδή, σε ένα πλαίσιο έντονα αισθησιακό και υποβλητικό, χρησιμοποιώντας ετερόκλητα υλικά, κατασκευές και τεχνικές ως αντίδραση στη φυσική και απτική εκμηδένιση που είχε οδηγήσει η προτεραιότητα των εικόνων τη σύγχρονη τέχνη. Ευθύς εξ αρχής στρέφεται σ’ έναν εύθραυστο και εφήμερο κόσμο, τον οποίο εντάσσει στο εσωτερικό της καλλιτεχνικής γλώσσας μέσα από μη παραστατικές δομές, σχέδια, διακοσμητικά στοιχεία και επαναλαμβανόμενα μοτίβα ως ένα είδος υπαρξιακής μεταφοράς.
Ο Αλεξίου παρουσιάζει στη Βενετία ένα σπονδυλωτό έργο-εγκατάσταση το οποίο αντλεί από το επιδαπέδιο ψηφιδωτό του Καθολικού της Ιεράς Μονής Ιβήρων του Αγίου Όρους (10ος-11ος αιώνας). Ο καλλιτέχνης επισκέφθηκε πολλές φορές στο Άγιο Όρος και φιλοξενήθηκε στη Μονή Ιβήρων, σε διάφορα χρονικά διαστήματα από το 1995 μέχρι σήμερα, όπου είχε την ευκαιρία να γνωρίσει την πνευματικότητα, τη ψυχική επιτάχυνση και τις αλλόκοτες διαπροσωπικές εμπειρίες συνύπαρξης του μοναχικού κοινοβίου, σ’ ένα τοπίο διάστικτο από υπαινιγμούς κάτω απ’ το άπειρο του ουρανού.
Κατά τη διάρκεια αυτών των χρόνων, μέσα από συνεχείς “αντιγραφές” και επανασχεδιασμούς του ψηφιδωτού δαπέδου επιχείρησε να καταλάβει τα μυστήρια που εμπεριέχει, αναζητώντας τη σημασιολογική του δομή αλλά και τη δίνη του. Θα μπορούσε να ορίσει κανείς την κινούμενη ακινησία αυτού του δαπέδου σαν ένα σύνθετο ιδεόγραμμα, σαν ένα συμβολικό σύστημα υψηλής περιεκτικότητας, μια συμπύκνωση του Όλου, που σήμερα αποκαλούμε “αποθήκευση δεδομένων”.
Προτείνω να παρακάμψουμε τους θεολογικούς του συνειρμούς, in lato sensu, και να παρατηρήσουμε τους επανασχεδιασμούς του Αλεξίου σαν ένα είδος θέασης που επιχειρεί να διαπραγματευτεί την αύρα των συγκινήσεων που περιβάλλει το μυστικό του, αποσπώντας ένα κάποιο δέος. Ο Gilles Deleuze, μιλώντας για τον Pierre Klossowski, περιέγραψε ένα πλαίσιο πρόσληψης που μπορεί αν αποδειχθεί χρήσιμο: “Κατά μια άλλη έννοια, η εποχή μας ανακαλύπτει τη θεολογία. Δεν χρειάζεται πια να πιστεύουμε στο Θεό. Αναζητούμε τη ‘δομή’, δηλαδή εκείνη τη μορφή που δύναται να πληρωθεί από πολυειδή θρησκευτικά μορφώματα, μα η οποία δεν έχει διόλου τη χρεία αυτής της πλήρωσης για να χαρακτηριστεί ‘θεολογική’. Στις μέρες μας η θεολογία είναι η επιστήμη μη-υπαρχουσών οντοτήτων”.
Για να συλλάβουμε μια τέτοια διάρκεια και να μεταστοιχειώσουμε αυτές τις “μη-υπάρχουσες οντότητες” χρειάζεται να παράγουμε διαφορά. Θυμίζω τη συνάφεια που διατηρούσε ανέκαθεν στις μη Δυτικές και Ανατολικές κουλτούρες η εντατική εξάσκηση στην επανάληψη με τις τεχνικές της έκ-στασης. Να γιατί η οικειοποίηση του δαπέδου της Μονής μας δίνει τη δυνατότητα να εντοπίσουμε τα χαρακτηριστικά μιας ευρύτερης μεταβολής που πολλοί και με διάφορους όρους δοκίμασαν να περιγράψουν τα τελευταία χρόνια. Ο “μεταπαραγωγός” (postproductive) καλλιτέχνης δεν είναι ένα καινούργιο φαινόμενο αλλά ανήκει σ’ ένα μοντέλο πολιτιστικής συμπεριφορά που προϋπήρχε και διατρέχει όλη την ιστορία των χειροτεχνικών πρακτικών: είναι εκείνος που –κατά το πρότυπο του Νίτσε- επεξεργάζεται τις εντάσεις, τις απορυθμίσεις και τις αποκλίσεις της “αιώνιας επιστροφής” του ιδίου.
Επομένως δεν είναι άξιο απορίας ότι οι διασυνδετικές αλληγορίες της οικειοποίησης πιέζουν τα κλονισμένα όρια ανάμεσα στην αφαιρετική παράδοση της μοντέρνας τέχνης (η οποία -δεν πρέπει να ξεχνάμε- ότι κατάγεται από τη διακόσμηση) και την εδραιωμένη θρησκευτική παράδοση, ανάμεσα στο ορατό και το μη ορατό, την εφήμερη ευαισθησία και τη μεταμορφωτική εμπειρία της εκστατικής πνευματικότητας. Πρόκειται για ένα είδος πνευματικής πρακτικής που μπορεί να καταστεί μικροφυσική (και όχι μεταφυσική) διαδικασία υποκειμενικότητας και να αποκτήσει κοινωνική δυναμική. για μια ημιτελή και επαναλαμβανόμενη διαδικασία που μπορεί κανείς να συνδυάσει ακόμη και με τον ίλιγγο της διευρυμένης συνείδησης, το κοσμολογικό φαντασιακό, τα οπτικά στοιχεία της rave culture ή των τεχνο-ψυχεδελικών βιωμάτων. Επιτείνοντας τα δονούμενα σχέδια του δαπέδου, ο Αλεξίου διερευνά τα όρια της ανθρώπινης όρασης στη διασταύρωσή της με την ψυχογεωγραφία της εμπειρίας στην εποχή που διανύουμε.

Γιώργος Τζιρτζιλάκης



Constellation/
On the work of Nikos Alexiou

“The dialectical image…creates its form much like a constellation of sparkling dots.”
Walter Benjamin

In this time of expanded understanding and re-orientation of contemporary art, the Greek participation in the 52nd Biennale of Venice focuses on the possibilities of the different, the critical re-negotiation of the concepts of identity, the repetition of the same as different, the new condition of handicraft, the sensory materiality and the multiplicity of artistic practices. Nikos Alexiou (born 1960) is the artist who adds tension to these characteristics, representing the emergence of alterity and the innovative relationships between minor and major. In terms of cultural politics, this kind of attitude seems to embody the ambiguities and the dormant potential of the minor “local scene” for participation in the international cultural discourse.
Alexiou belongs to that generation of artists who, during the 1980s, expanded the object of art into the realm of installation, with strong sensual and evocative setting, using disparate materials, textures and techniques as a reaction to the physical and tactile annihilation to which contemporary art was led by the ascendancy of images. He turned from the outset to a fragile and ephemeral world which he introduced into the artistic language, setting the obsessive use of non figurative grids, patterns, decorations and repetitive structures as a kind of existential metaphor.
Alexiou presents in Venice a modular installation inspired by the floor mosaic in the Catholicon of the Iviron Monastery on Mount Athos (10th-11th c. AD). The artist has made frequent visits to Mount Athos and has been hosted at Iviron Monastery at various times from 1995 to date, where he got to know the spirituality, the quickening of the soul and the strange interpersonal experiences of coexisting in monastic communal life, all in a suggestive setting under the infinity of the sky.
During this time, after much “copying” and redesigning of the mosaic he attempted to understand the mysteries it contains as he sought its semantic structure as well as its vortex. One could describe this ‘mobile immobility’ of this floor as a composite ideogram, a symbolically packed system, the kind of condensing of the Whole that we call “data storage” today.
I suggest that we sidestep these theological associations, in lato sensu, and treat Alexiou’s re-elaborations as a kind of approach which attempts to examine the aura of emotions that surrounds his secret and elicit a certain awe. Talking about Pierre Klossowski, Gilles Deleuze described an approach which may prove useful in the present case: “In another respect, it is our epoch which has discovered theology. One no longer needs to believe in God. We seek rather the ‘structure,’ that is, the form which may be filled with beliefs, but the structure has no need to be filled in order to be called ‘theological.’ Theology is now the science of non-existing entities”.
To capture this duration and transmute these “non-existing entities” we need to produce some difference. We must remember here the close relation that has always existed in non Western and Eastern cultures between intensive practice in repetition and the techniques of ecstasy. This is why the appropriation of the monastery mosaic enables us to trace the characteristics of a broader change which many have tried to describe under various terms in recent years. The “postproductive” artist is not a new phenomenon; it forms part of a model of cultural behaviour that has existed throughout the history of manual creations. It is the artist who, according to Nietzsche’s model, processes the tensions and deviations of his own “eternal return”.
So it is no wonder that the interconnective allegories of appropriation are pushing the blurry boundaries between the abstract tradition of modern art (whose roots lie in decoration) and far-reaching religious tradition, between the visible and the invisible, between transient sensitivity and the transforming experience of ecstatic spirituality. We are dealing with a kind of spiritual practice which may become microphysical (and not metaphysical), a process of subjectivity and social force. It is an unfinished and repeated process which one could even associate with the vertigo of expanded conscience, the cosmological imaginary, the visual elements of rave culture or the techno-psychedelic experiences. Intensifying the vibrating patterns of the floor, Alexiou exploits the limits of human sight at the intersection with the psychogeography of experience in the age we live in.

Yorgos Tzirtzilakis

' Art School ' στη διεθνή έκθεση επίπλου του Μιλάνο !

"Mια ομάδα 15 φοιτητών του τμήματος MA Industrial Design του κολλεγίου του Central Saint Martins του Λονδίνου, είναι στην ευχάριστη θέση να εκθέτει την δουλειά της φέτος στη διεθνή έκθεση επίπλου του Μιλάνο, στο Salone Satellite, Stand A15 με όνομα ' Art School ', που διαρκεί από τις 18 ως τις 23 Απριλίου.

Οι συμμετέχοντες προέρχονται από χώρους διαφορετικούς, όπως είναι τη γενετική, τις καλές τέχνες, την αρχιτεκτονική, τη μηχανολογία και το βιομηχανικό σχέδιο και στην έκθεση αυτή ασχολούνται με θέματα όπως το παιχνίδι, την επιστήμη και τα ποιητικά αντικείμενα."

ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΓΡΑΦΙΣΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗΣ 2007 - TV Spot